Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
blóð konungsins á hǫnd Þóri ok rann upp á greipina, þar er hann
hafði áðr sár fengit, ok þurfti um þat sár eigi umband þaðan í
frá; svá grøri þat skjótt. Váttaði Þórir sjálfr þenna atburð,
þá er helgi Óláfs konungs kom upp, fyrir alþýðu. Varð Þórir
hundr fyrst til þess, at halda upp helgi konungsins, þeira
ríkismanna, er þar hǫfðu verit í motstǫðuflokki hans.
K. 231. Frá brœðrum Kálfs Árnasonar.
Kálfr Árnason leitaði at brœðrum sínum, er þar váru fallnir;
hann hitti Þorberg ok Finn; ok er þat sǫgn manna, at Finnr
kastaði at honum saxi ok vildi drepa hann ok mælti til hans
hǫrðum orðum, kallaði griðníðing ok drottinsvika. Kálfr gaf
ekki því gaum ok lét Finn bera í brot ór valnum ok svá Þorberg.
Var þá leitat at um sár þeira, ok hǫfðu þeir engi sár banvæn;
hǫfðu þeir fallit fyrir vápnaburð ok mœði. Þá leitaði Kálfr at
flytja brœðr sína ofan til skips ok fór með þeim sjálfr. En þegar
er hann snøri í brot, þá fór í brot alt bóandalið þat, er þar átti
heimili í nánd, nema þeir menn, er þar stǫrfuðu at frændum
sínum ok vinum, þeim er sárir váru, eða líkum þeira, er fallnir
váru. Váru sárir menn fluttir heim á bœinn, svá at hvert hús
var fult af þeim, en tjaldat úti yfir sumum. En svá undarliga
mart fólk sem samnazk hafði í bóandaherinn, þá þótti mǫnnum
þat eigi miðr frá líkendum, hvernug skjótt ruddi samnaðinn, þá
er til þess tók; ok var þat mjǫk til, at it mesta fjǫlmennit hafði
þar samnazk ór heruðum, ok váru mjǫk heimfúsir.
K. 232. Frá Verdœlum.
Bœndr þeir, er heimili áttu í Veradal, gengu til fundar við
hǫfðingja, Hárek ok Þóri, ok kærðu fyrir þeim sín vendræði,
sǫgðu svá: »flóttamenn þessir, er hér hafa undan komizk, munu
fara upp eptir Veradal ok munu búa óheppiliga at heimilum
várum, en oss er ekki fœrt heim, meðan þeir eru hér í dalnum; nú
gerið svá vel, farið eptir þeim með liði ok látið ekki barn í brot
komask, þvíat slíkan kost mundu þeir oss ætla, ef þeir hefði betr
haft í várum fundi, ok svá munu þeir enn gera, ef vér hittumk
síðarr, svá at þeir hafi meira kost en vér; kann vera, at þeir
dvelisk í dalnum, ef þeir vænta sér enskis ótta; munu þeir þegar
fara óspakliga um byggðir várar«. Rœddu bœndr um þetta
mǫrgum orðum ok eggjuðu með ákafa miklum, at hǫfðingjar
skyldu fara ok drepa þat fólk, sem undan hafði komizk. Ok er
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
