Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
K. 236. Jartegnir við blindan mann.
Þorgils Hálmuson ok Grímr, sonr hans, fóru til valsins um
kveldit, er myrkt var orðit; þeir tóku upp lík Óláfs konungs ok
báru brot, þar til er var húskytja nǫkkur lítil ok auð annan veg
frá bœnum; hǫfðu ljós með sér ok vatn; tóku þá klæði af líkinu
ok þógu líkit ok sveipðu síðan með líndúkum ok lǫgðu þar niðr
í húsinu ok hulðu með viðum, svá at engi mátti sjá, þótt menn
kvæmi í húsit; gengu þeir síðan í brot ok heim til bœjarins. Þar
hafði fylgt hernum hvárumtveggja mart stafkarla ok þat
fátœkisfólk, er sér bað matar. En þat kveld eptir bardagann hafði þat
fólk þar mart dvalizk, ok er náttaði, leitaði þat sér herbergis
um ǫll hus, bæði smá ok stór. Þar var einn blindr maðr, sá
er sagt er frá; hann var fátœkr, ok fór sveinn hans með honum
ok leiddi hann; þeir gengu úti um bœinn ok leituðu sér herbergis.
Þeir kómu at því sama eyðihúsi; váru dyrrnar svá lágar, at
nær varð at krjúpa inn. Ok er inn blindi maðr kom í húsit, þá
þreifaðisk hann fyrir um gólfit, leitaði, hvárt hann myndi mega
niðr leggjask; hǫtt hafði hann á hǫfði ok steypðisk hǫttrinn fyrir
andlit honum, er hann laut niðr. Hann kendi fyrir hǫndunum, at
tjǫrn var á gólfinu; þá tók hann upp hendinni vátri ok rétti upp
hǫttinn, ok kómu fingrnir upp við augun; en þegar brá kláða
á hvarmana svá miklum, at hann strauk með fingrunum vátum
augun sjálf; síðan hopaði hann út ór húsinu ok sagði, at þar
mátti ekki liggja inni, þvíat þar var alt vátt. Ok er hann kom
út ór húsinu, þá sá hann þegar fyrst skil handa sinna ok alt
þat, er nær honum var, þat er hann mátti sjá fyrir náttmyrkri.
Hann gekk þegar heim til bœjarins ok inn í stofu ok sagði þar
ǫllum mǫnnum, at hann hafði fengit sýn sína ok hann var þá
skygn maðr. En þat vissu þar margir menn, at hann hafði lengi
blindr verit, þvíat hann hafði þar áðr verit ok gengit um byggðir.
Hann segir, at þá sá hann fyrst, er hann kom út ór húsi nǫkkuru
lítlu ok vándu — »ok var þar vátt alt inni, segir hann; greip
ek þar í hǫndunum ok gnøra ek vátum hǫndum um augu mér«;
hann segir ok, hvar þat hús stóð. En þeir menn, er þar váru
ok sá þessi tíðendi, undruðusk mjǫk um þenna atburð ok rœddu
sín í milli, hvat þar myndi inni vera í því húsi. En Þorgils
bóndi ok sonr hans Grímr þóttusk vita, hvaðan af þessi atburðr
myndi hafizk hafa. Þeir hræddusk mjǫk, at óvinir konungs
mundu fara ok rannsaka húsit. Síðan leyndusk þeir í brot ok
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
