Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús konungs góða
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
til ferðarinnar með honum; mun þat þá ǫllum auðsýnt, at ek
spari eigi aðra hluti til liðsemðar við hann, þá er ek má honum
veita«. Síðan talaði hon langt ok snjalt; en er hon hætti, þá
svǫruðu margir, sǫgðu svá, at Svíar hǫfðu lítla tírarfǫr farit til
Nóregs, þá er þeir fylgðu Óláfi konungi, feðr hans — »ok er eigi
hér betra at ván, er þessi konungr er, segja þeir, eru menn fyrir
þá sǫk ófúsir þessarrar ferðar«. Ástriðr svarar: »allir þeir, er
nǫkkurir hreystimenn vilja vera, munu ekki æðrask um slíkt. En
ef menn hafa látit frændr sína með inum helga Óláfi konungi eða
sjálfir sár fengit, þá er þat nú drengskapr, at fara nú til Nóregs
ok hefna þess«. Kom Ástríðr svá orðum sínum ok liðveizlu, at
fjǫlði liðs varð til með Ástríði at fylgja honum til Nóregs; þess
getr Sigvatr skáld:
3. Hrein getum hála launa
hnossfjǫlð lofi ossu
Áleifs dœtr, sús átti
jǫfurr sighvatastr digri;
þings beið herr á Hǫngrum
hundmargr Svía grundar,
austr es Ástríðr lýsti
Áleifs sonar mǫ́lum.
4. Máttit hón við hætna
heilráð Svía deila
meir, þótt Magnús væri
margnenninn sonr hennar;
olli hǫ́n því, at allri
áttleifð Haralds knátti,
mest með mǫ́tkum Kristi,
Magnús konungr fagna.
5. Mildr á mensku at gjalda
Magnús (en því fǫgnum),
þat gerði vin virða
víðlendan, Ástríði;
hón hefr svá komit sínum
(sǫnn) at fǫ́ mun ǫnnur
(orð gerik drós til dýrðar)
djúprǫ́ð kona stjúpi.
6. Út rétt, all valdr, skjóta
(ekin dúðisk rǫ́) snekkju,
en þrítøgt skip (þrautar),
þann tíð, í haf skríða;
vægðit vendi sveigðum
veðr ótt of þér, dróttinn;
hlóðu hirðmenn prúðir
húnskript í Sigtúnum.
7. Rauðar bǫ́ruð randir síðan,
rimmu Yggr, of sœnskar byggðir;
eigi gazt þú liðs kost lágan,
lands-folk sótti þér til handa;
austan þurðu, ulfa ferðar
ǫldum kunnr, með hvíta skjǫldu,
tungu rjóðr, til tírar þinga
teknir menn, ok dǫrr en reknu.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
