Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús konungs góða
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
nú þykki mér miklu
(mitt strið es svá) hlíðir,
jǫfurs hylli varðk alla,
óblíðari síðan.
17. Enn lystir mik austan
(erut of spǫrð) ór Gǫrðum
(frá ǫðlingi ungum
opt byrjuð lof) spyrja;
fréttik smás, þótt smæstir
smoglir ástar foglar,
þinig ljúgumk fǫr, fljúgi,
fylkis niðs, á miðli.
18. Heim sóttir þú hættinn
hǫnd, en vel mátt lǫndum
(þinn stoðak mǫ́tt) sem mǫnnum,
Magnus konungr, fagna;
fœrak víst, þvít vǫ́rum,
»varðr« at þér í Garða
»skrifnask skírinafna
skript«, þjóðkonungr, »niptar«.
19. Minn hug segik mǫnnum,
Magnús, at ek fagna
(goðs lán es þat) þínu
þingdrífu vel lífi;
ætti ’s, drengja dróttinn,
dyrðar sonr ef yrði,
þjóð mætti fǫ́ fœðask,
feðr glíkr, konung slíkan.
20. Ástriði lát œðri,
Alfhildr, an þik sjalfa,
þér þótt þinn hagr stórum
(þat vildi goð) batni.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
