Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús konungs góða
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
HAR. HARD. 217
konungr Siguröarson: »þetta er illa kveðit ok mun verÖa at gera
aöra visu betri«; þá kvaö hann þetta:
156. Krjúpum vér fyr våpna
(valteigs) brçkun eigi
(svá bauö Hildr) at hjaldri
(haldorö) i bug skjaldar;
På kvaö ok Pjóöólfr:
157. Skalka frá, þótt fylkir
falli sjálfr til vallar,
(gengr sem goö vill) ungum
grams erfingjum hverfa;
hátt baÖ mik, þars mœttisk,
menskorö bera foröum,
hlakkar iss ok hausar,
hjalmstofn i gný malma.
skinnat sól á sýnni,
snarráðs, an þá báða,
Haralds eru haukar gçrvir
hefnendr, konungs efni.
K. 92. Uphaf orrostu.
Nú hefr upp orrostu ok veita enskir menn áreiö
NorÖmçnnum ; varö viörtakan hçrö; varö óhœgt enskum mçnnum at
riöa á Norömenn fyrir skotum, ok riðu þeir i hring um þá. Var
þat fyrst laus orrosta, meðan Norömenn heldu vel fylkingu, en
enskir menn riöu at hart ok þegar frá, er þeir fengu ekki at gçrt.
En er Norömenn sá þat, at þeim þótti blautliga at riðit, þá sóttu
þeir at þeim ok vildu reka flóttann; en er þeir hçföu brugðit
skjaldborginni, þá riöu enskir menn at þeim çllum megin ok báru
á þá spjót ok skot. En er Haraldr konungr Siguröarson sá þat,
gekk hann fram i orrostu, þar er mestr var vápnaburörinn. Var
þar þá in haröasta orrosta ok feil mikit liö af hvárum-tveggjum.
Pá varö Haraldr konungr Siguröarson svá óör, at hann hljóp
fram alt ór fylkingunni ok hjo báÖum hçndum ; helt þá hvárki viö
honum hjálmr né brynja. Pá stukku frá allir þeir, er næstir
váru; var þá viö sjálft, at enskir menn mundu flvja; sva segir
Arnórr jarlaskáld:
158. Hafðit brjóst, né biföisk þars til þengils hersa
bçösnart konungs hjarta, þat sá herr, at skatna
i hjalmþrimu hilmir blóðugr hjçrr ens barra
hlitstyggr fyr sér litit, beit dçglinga hneitis.
Haraldr konungr Siguröarson var lostinn çru i óstinn; þat var
hans banasár; feil hann þá ok çll sveit sú, er fram gekk með
honum, nema þeir er aptr opuöu, ok heldu þeir merkinu. Var
þá enn inn harðasti bardagi; gekk þá Tósti jarl undir
konungs-merki. Tóku þá hvárirtveggju at fylkja i annat sinn, ok varö
þá á dvçl mjçk lçng á orrostunni; þá kvaö Pjóöólfr:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
