Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús konungs berfœtts
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
MAGN. BERF.
531
heilir; en messudagsaptaninn váru þeir eigi komnir; en
messu-daginn, þá er sól rann upp, gekk Magnus konungr á land meö
rnestum hluta liös sins ok gekk upp frå skipum, vildi leita eptir
mçnnum sinum ok strandhçggvi. Veör var vindlaust ok solskin;
leiöin lå yfir mýrar ok fen, ok váru þar hçggnar yfir klappir, en 5
kjarrskógar viö tveggja vegna. Pá er þeir sóttu fram, varö fyrir
þeim leiti mjçk hått; þaöan sá þeir viöa; þeir sá jóreyk mikinn
upp á land; rœddu þá milli sin, hvárt þat myndi vera herr Ira, en
sumir sçgöu, at þar mundu vera menn þeira meö strandhçggvi.
Námu þeir þar stað. Pá mælti Eyvindr olbogi: »konungr, segir 10
hann, hverja ætlan hefir þú á ferö þessi ? Óvarliga þykkir þú fara;
veiztu, at írar eru sviksamir; ætla nú ráð nçkkut fyrir liöi vöru«.
Pá mælti konungr: »fylkjum nú liöi váru ok verum viö búnir, ef
þetta eru svik«. Var þá fylkt; gekk konungr ok Eyvindr fyrir
fylkingunni; haföi Magnus konungr hjálm á hçföi ok rauöan 15
skjçld, ok lagt á meö gulli léó, gyrör sveröi, er Leggbitr var
kallaör, tannhjaltat ok gullvafiör meÖalkaflinn, it bezta vápn;
hann haföi kesju i hendi; hann haföi silkihjúp rauöan yfir skyrtu
ok skorit fyrir ok á bak léo meö gulu silki; ok var þat mai manna,
at eigi heföi sét skçruligra mann eöa vaskligra. Eyvindr haföi 20
ok silkihjúp rauöan ok meö sama hætti sem konungr; var hann ok
mikill maör ok friör ok inn hermannligsti.
K. 25. Fall Magnus konungs.
En er jóreykrinn nálgaðisk, þá kendu þeir sina menn, ok
fóru þeir meö strandhçggvi miklu, er Ira-konungr haföi sent 25
þeim, ok helt hann çll sin orö viö Magnús konung. Siöan snøru
þeir út til skipanna, ok var þá um miödegisskeiö. En er þeir
kómu út á mýrarnar, fórsk þeim seint um fen. Pá þusti herr
Ira fram ór hverju skógarnefi ok réðu þegar til bardaga, en
NorÖmenn fóru dreift, ok fellu brátt margir. Pá mælti Eyvindr: 30
»konungr, segir hann, óheppiliga ferr liö várt; tçkum nú skjótt
gott ráö«. Konungr mælti: »blási herblástr çllu liöinu undir
merkin, en þat liö, sem hér er, skjóti á skjaldborg, ok fçrum
siöan undan á hæli út yfir mýrarnar; siöan mun ekki saka, er
vér komum á slétlendi«. Irar skutu djarfliga, en þó fellu þeir 35
allþykt, en æ kom maör i mannz staö. En er konungr var kominn
at nezta diki, þar var torfæra mikil ok fástaöar yfir fært; fellu
þar NorÖmenn mjçk. På kallar konungr Porgrim skinnhúfu,
lendan mann sinn, — hann var uplenzkr —, ok baö hann fara
34*
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
