Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 200 —
LOFSÖNGUR.
EFTIR CLAUS FRIMANN.
Líti ég um loftin blá
skýin, sem sigla fram silfurglitaðan boga,
hálftungls gullnu hornin å,
herinn stjarna, þann tindrandi loga,
þrungna þrumu-heimkynnið,
þar sem að skruggan skæð skekur dunandi hamar,,
rekur fjalli högg á hlið,
hittir skóginn og stórviðu lamar:
Þú ert mikill, hrópa eg hátt
himna guð! ég sé þinn mátt;
fyrir þinni hægri hönd
hnígur auðmjúk í duftið min önd.
Líti eg langt um útþönd höf,
þar er skjót skipamergð skundar vængjuðum húnum,.
sökkur djúpt í sjávar gröf,
sést svo aftur á aldnanna brúnum,
þar er sé ég sverðfiskinn,
hnúðurbak, hrosshvelið hart við stökkulinn glíma,
þar er flögur-flokkurinn
ferðast rjettum á vegi og tíma:
Þú ert mikill, hrópa eg hátt
hafsins guð! ég sé þinn mátt;
sjór og hvað þar inni er
órækt vitni um guðdóm þinn ber.
Líti eg liljum skrýdda jörð,
skoði ég skóg og strönd, skoði eg dali og fjöllin;
skoði eg bugðu-breyttan fjörð,
breiðar elfur og vatnsbunu-föllin,
skoði eg skepnufjöld ótal,
allt frá þeim ormi, sem undir duftinu skríður,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
