Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
24 Victor Hugo
klar tanke den at han skulde treffe Cosette klokken
ni. Denne siste lykke rummet nu hele hans fremtid;
derefter mørke. Mens han vandret omkring på de mest
øde bulevardene, syntes han at han hørte en underlig
støi inne fra Paris. Han rev sig et øieblikk løs fra drøm*
mene og sa: «Slåss de?»
Da mørket falt på, på slaget ni, var han i Plumetgaten,
som han hadde lovt Cosette. Da han nærmet sig gitter?
gjerdet, glemte han alt. Han hadde ikke sett Cosette
på åtte og firti timer, og nu skulde han se henne igjen;
alt annet var ute av hans tanker; og han følte en usigelig,
dyp glede.
Marius bøide jernstangen til side og styrtet inn i haven.
Cosette var ikke der hun brukte å være. Han gikk gjen*
nem buskene bort til havetrappen. «Der må hun være,»
tenkte han. Cosette var der ikke. Han så op og opdaget
at vindusskoddene var lukket Han gikk haven rundt;
den var øde. Så gikk han tilbake til huset, og vanvittig
av kjærlighet, ør, skremt, ute av sig seiv av sorg og
engstelse, gav han sig til å banke på skoddene. Han
banket og banket igjen, og til slutt ropte han: «Cosette!
Cosette!» Ingen svarte. Det var slutt. Det var ikke
nogen i haven. Det var ikke nogen i huset.
Marius stirret fortvilet på dette uhyggelige huset, så
mørkt, så taust, og så tomt som en grav. Han så på
stenbenken der han hadde sittet så mange skjønne timer
sammen med Cosette. Så såtte han sig på verandatrap*
pen med hjertet fullt av mildhet og viljekraft. Han vels
signet sin kjærlighet av sin innerste sjel og sa til sig seiv
at nu. da Cosette hadde reist, var det ikke annet tilbake
for ham enn å dø.
Plutselig hørte han en stemme som syntes å komme
fra gaten, og som ropte til ham gjennem trærne: «Herr
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
