Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Meddelanden och aktstycken - Brev från John Durie åren 1636—1638 utg. av Gunnar Westin
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
westin, brev från john durie
2 5 3
regrinationum expresse profitebar, quod consilia publico nomine, ab
omnibus ferme Ecclesijs vel præcipuis Ecclesiarum Antistitibus in
hoc genere meæ fidei concredita, cum alijs qui å talibus
cogitatio-nibus non abhorrerent communicare studerem.
Hoc mihi å meis superioribus Sereniss:o Rege Magnæ Britt:æ
& Archiepiscopo Cantuar. ex utriusque testimonialibus Litteris
per-missum esse non ignorabatis. Hoc à parastatis meis, quorum neque
parvus numerus est, neque conditio in Ecclesia I)ei contemptibilis
mihi demandatum; Hoc å multis conventibus, synodis, & Theologicis
Academiarum Facultatibus ut suo nomine fiat concessum esse,
(ac-ceptis hunc in finem Authenticis Declarationibus) edocere me posse
dicebam.
Nihil ergo deest mihi ad publicum legitimæ Consultationis in
re Theologica respectum: nec desunt qui mecum quotidie consilia
collegialiter communicant & communicare parati erunt, quoties ego
illa requisivero. Certe plusquam sexaginta Declarationes, &
Con-sultationes huic instituto dicatæ proferri possent, (si res exigeret) ab
ijs quorum nomina liceret in agitandis hisce consilijs usurpare. Sed
ego consiliorum quæ res divinas concernunt momenta, humanis
re-spectibus subnixa non esse volo. Etenim si officium Deo &
Ecclesiæ debitum propter homines præstamus, jam non amplius Deo sed
hominibus in Evangelio servimus; & nisi hæc propter cælestis
man-dati conscientiam, ex affectu Charitatis & Libertate, Christiana
pro-cesserint studia, nullam å Deo impetrabunt nobis aut Ecclesijs
bene-dictionem. Hinc est quod ego studiose publicos devito respectus,
nec aliter illos, nisi quodammodo coactus assumo: sed potius habitu
supplicantis venire gestio, ad illos quos accedo: Nempe non verbis
nudis sed ipso facto orare Deum & homines volo ut Pacem
inve-niamus: nam servos oportet nosmet alijs præstare, & non quæ nostra
sunt tantum, sed etiam ea quæ aliorum sunt spectare ad
ædificatio-nem: neque committendum est, ut å studio in quo Communio
Sanctorum quæritur Charitatis aut humilitatis Christianæ genius exulet.
Rogo igitur ne meæ ad Consiliorum in re tanta Theologicorum
tractationem preces invitatoriæ atque Exhortationes sollicitatoriæ,
quas Dei potius quam hominum respectu proferre cupio mihi
impe-trandis å Pietate V. postulatis meis obsint. Ego si hominibus
ser-virem Dei servus non essem, inquit Ap[osto]lus. Idem & mihi hoc
casu dicere liceat: pulchrum enim est æmulari summas in
Christia-nismo Virtutes. Recipite ergo nos hucusque; nam bonå, cum eodem
Ap[osto]lo, conscientia dicere possumus, Neminem injuria affecimus,
neminem corrupimus, neminem quæstui habuimus: sed sine calliditatè
ambulantes, & post habitis mundi in officio Evangelico Respectibus,
cupimus qualecunque Reconciliationis Ministerium fidei nostræ
com-rnissum in facie Jesu Christi, & tanquam ex Deo administrare. Si
itaque Deum in vobis (quos Evangelico Pacis suæ præconio destinavit)
sermonem Reconciliationis posuisse putatis, liceat å vobis sermonem
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
