Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Oluf Kolsrud, Blodbadet i Stockholm aar 1520
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
i78
oluf kolsrud
fyrehavt i tvo løynlege kardinalkonsistoria i Rom 3. og 8. juni 1530.1
Det lutherske hæresi valda ingen vanske. Annarleids med
blodbadet i Stockholm 1520, eit sacrilegium, ei ærekrenking, som kyrkja
maatte krevja satisfaksjon for. — I den lange millomtid sidan
Franciscus de Potentias sendeferd hadde gjetordet um denne ugjerning
vakse; det heitte no, at Christiern hadde låte brenna levande »nokre»
(complures), det vart sagt »sju», svenske biskopar, som han hadde
innbode til sitt bord. ■—- Der vart sett tvo vilkaar; det eine, at
Christiern innan ei viss tid skulde personleg koma til Rom og søkja
»tilgjeving» (venia) av påven og kardinalane i St. Peters-kyrkja;
det andre, at han, sosnart han hadde vunne tilbake Sveriges rike,
skulde innan ei viss tid skipa eit fattig-hospital der i riket og leggja ei
viss aars-inntekt til. Den 14. juni 1530 gav Clemens VII kardinal
Campegius fullmakt till aa absolvera Christiern paa desse vilkaar2,
men overlét til kardinalen aa velja millom tri modifikasjonar av
vilkaari, strengare eller mildare3; variasjonane galdt rimelegvis
tids-fresten for det fyrste vilkaaret (fraa seks maanader til tri aar) og
tidsfresten og pengesummen ved det andre. Absolusjonen skulde
gaa fyre seg i ei katedralkyrkja ved høgmessa i nærver av keisaren
og stormenn og folket. — Keisaren hadde ikkje stor tillit til
Christierns ærlegdom, like so lite som til hans sak i det heile, og rekna
det for klokast aa handsama han paa mildaste maate, for aa
»stadfesta han i hans gode vilje». Keisaren heldt difor sterkt paa, at
absolusjonen maatte skje privat, ikkje offentleg, og gjenom sin fyrste
minister Nicolaus Perrenot de Granvella søkte han aa faa kardinal
Innsbruck 5. juni 1530, orig’. i Arch. Vat., Germania 54, f. 21 (17) r—22 (18) v,
avskr. i Principi 10, f. 67 (64) v—70 (67) v. Ikkje trykt. — (Reg. O. K.)
1 Tillegg 7 og 8, infra p. 230—2.
2 Clemens VII til L. Campegius, 14. juni 1530, konsept i Arch. Vat., Arm.
XL, vol. 31 (Clemens VII, Brevia an. 1530, p. v), f. 99 r—100 r, nr. 181; O.
Raynaldus, Annales ecelesiastici, an. 1530 n. 58, ed. 2, XX, Col. Agr. 1691,
s. 575—6 = Skrifter som udi det Kiøbenhavnske Selskab af Lærdoms og
Viden-skabers Elskere ere fremlagte og oplæste, III, Kbh. 1747, s. 71—3; jfr APD 5036.
(Reg. L. M. B.) — Jfr. Clemens VII.s brev til keisaren 3. juni 1530, eitert av
Raynaldus 1. c. an. 1530 n. 57, XX, s. 575, og av Leopold Ranke, Deutsche
Geschichte im Zeitalter der Reformation, III, Berlin 1840, s. 231.
3 Jacomo Salviati til L. Campegio, [Roma] 14. juni 1530, konsept i Arch.
Vat., AA. Arm. I—XVIII, nr. 6523, f. 39 r—42 v; Dipl. Norv. XVII, nr. 1208,
jfr APD 5035. (Reg. O. K.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
