Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III. Alvor og skjemt - 41. Haren. Av A. O. Vinje
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Men en daa han aldri fred kann faa,
so han hev vel liti glede.
Han jagast-, den arme, jamt og stodt,
av skyttaren og av hunden;
for ørnekloi han tidt hev blødt,
med’ reven lurde i lunden.
I snara og heis han hengjer seg.
Og gaupa og maard og bamsen,
og svoltne skrabb paa sin vinterveg,
dei taka den lette hamsen.
Han ein gong sagde: «Aa hjelpe meg,
som ingenstad kann meg dylja!
Det ar maste dyr i skog er eg,
for alle skal meg forfylgja.
Og inkje so kann eg vinna paa,
men røma for kvart og smjuga;
paa ville vatnet eg hoppa maa
og beint ifraa livet fljuga.»
Han sprang aat vatnet og sette seg,
og øyro i véret stode.
Og fisken svam paa sin vaate veg
i soli, so glad til mode.
Og haren paa fisken saag ei stund,
i soli han varmt seg baka;
so slo han med labb og opna munn,
som vilde han fisken taka.
Men fisken vert rædd og sporden slær,
■ og rømer og augo rengjer,
og haren paa strandi sit og lær
so fælt at hau kjeften sprengjer.
Heis: snare med heis, som vipper upp. — Hams: frugtbelg,
»kapsel», slik som hasselnøtterne vokser i. — For kvart: for hver ting,
for alt. — Svam: svomtc.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
