Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - V. Fra sagaen - Aasbjørn Sigurdson og Tore Sel. Fra «Heims-kringla». Efter Steinar Schjøtt - 81. Aasbjørn tek hemn. Med billede av E. Werenskiold - 82. Olav den hellige og Arnljot Gelline. Efter Snorre Sturlason. Tegning av A. Bloch
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Dan "jekk Aasbjørn til stova, og daa han kom inn i
for-stova, gjekk den eine ut og den andre inn, og mgen gav
gaum etter honom. Stovedøri var dpi, og han saag at
Tore Sel stod framanfor høgsætes-bordet. Det var seint
paa kvelden. Aasbjørn høyrde at folk spnrde Tore um korleis
det hadde til gjenge med honom og Aasbjørn, og at Tore
kom med ei lang soga, og Aasbjørn tykte greidt at han
forvende sanningi. Daa høyrde han ein som sa: «Korleis
bar Aasbjørn seg daa de lossa skipet?» Tore segjer: «Han
bar seg daa paa ei vis daa me lossa skipet, men slett
ikkje godt; men daa me tok seglet fraa honom, daa grét
han.» Daa Aasbjørn høyrde dette, drog han sverdet hardt
og fort og sprang inn i stova og hogg straks till Tore.
Hogget raaka honom bak paa halsen, og hovudet datt ned
paa bordet framfor kongen, og kroppen paa føterne hans,
og borddukarne vart utbloda baade uppe og nede. Kongen
bad deim taka Aasbjørn og leida honom ut, og han vart
teken og leidd nt or stova. Dei tok og bar ut heile
bord-stellet og dukarne, og bar ut liket hans Tore, og sopa alt
det som var blodut. Kongen var ovleg harm, men styrde
godt ordi sine, som han gjorde stødt.
82. Olav den hellige og Arnljot Gelline.1
Da kong Olav var kommet til Stiklestad, hændte det
at der kom en mand til ham. Det var ikke underlig; der
kom jo saa mange mænd til kongen der fra herredene;
men det tyktest helt merkelig, fordi denne mand ikke lignet
de andre som var kommet til kongen. Han var saa høi
at ingen naadde iænger end til akselen paa ham; han var
overmaade vakker av aasyn, og haarfager; hau var vel
væbnet, hadde en fager hjelm og ringbrynje, rødt skjold
,og et prydelig sverd om livet; i haanden hadde han et
stort guldbeslaat spyd. Denne mand gik frem for kongen,
som hilste ham og spurte om hans navn og slegt, og hvad
landsmand han var. Han svarte: «Jeg har min slegt i
Jemteland og Helsingland; ■ jeg kaldes Arnljot Gelline, og
Gaum: agt. — Ovleg: overmaade.
Se billedet a. 136—137.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
