Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII. Fortællinger og digte - 110. Norske byer. Av utg. Med billeder (fra Kristiania og Bergen) - 111. Sporven. Av Per Sivle
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Ved Tron dh jem stanser skuten,
ved lcirken ank’ret gaar;
der ser vi gjennem ruten
paa mange hundred’ aar.
Du skal ha
et hurra,
skjønne land og gamle nke!
By og grænd
være ven!
Vi er alle norske mænd.
III. Sporven.
Og svola og erla
dei bur seg og stryk
naar sumaren liallar mot vetter.
Og lerka ho tagnar,
og si dan ho stryk
mod sud fraa dei rimslegne næter.
Men sporven han er seg so trufast ein kar,
— han likar seg best
paa den teigen han har,
der han og hans frendar saag ljoset.
Ja nok er av deim
som vil svinta av stad
naar hausten seg legg ikring tufti.
Men sume i heimen
er like so glad’,
um snjokaven trugar i lufti.
Og sporven han vyrder kje
frost eller snjo,
lian held seg til heimen
og bergar seg so,
um og det no stundom vil knipa.
Og sporven held ut
til det atter er jol,
og daa vert det velferd for karen.
Por joleband stend det
paa skjol etter skjol,
og daa er han fagnaleg faren.
Og lid det so lenger,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
