Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII. Fortællinger og digte - 120. Jolemorgon i Nordland. Av E. Blix. Med billede av Th. Holmboe
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
So ein joleraorgon tidleg
derfraa drog eit. kyrkjelag.
Stjernor blinka til deim blidleg,
lova ljos og fager dag.
Snart dei grannebaatar naadde,
rodde fram i reid og rad.
Til Guds hus dei trugne traadde,
og i kor dei salmar kvad.
Daa eit uvér braatt fell yver
land og hav med kov og dam.
Sno og driv i syni gyver,
snaudt ein ser til stamnen fram.
No er gode raader dyre,
her det gjeld um mange liv.
No Guds hand maa hal da styret,
eller lukt til havs dei driv.
Full av folk den vesle baaten
duvar paa den ville fjord.
Kvinnor rædde tek til graaten,
gluntarne paa livet ror.
Kven skal veg i myrkret finn a?
Dei ser ingi leid og méd,
ingi raad til fram aa vinna:
Saart til Gud um ljos dei bed.
Daa dei høy rer klokka tima —
alle gluntar lyfter hatt.
So dei ser ei stjerna glima
gjenom myrke uversnatt.
Sjaa, der stend ho yver kyrkja
og deim viser veg til liv:
Sno og sky, som vil deim myrkja,
hennar straalar sunder riv.
Reid: række, folge. — Trugen: trofast. — Traa: længte, stunde.
— Kov og dam: tyk og mørk snekave. — Med: merke. — GInnt:
gut, kar. — Tima: kime, ringe.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
