Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
16. Soga um Sindbacls ferd ti! Indialand.
Soga um Sjndhad farmann lioyrer til den siimlingi av arabiske fortel-
jingar som er kalla «Tusund og ei natt». Det er det- fortalt um seks
ferder lian gjorde; av deiin er ferdi til Indialand den .siste.
Sindbad farmann tok t.il ords og sa-: «Gode vener og
felagar! det liende ein dag, medan eg sat og kosa meg paa
det beste og var sutlaus og sæl, at det kom nokre lang-
ferda kjopmenner og vilde lydast til meg. Dei hadde havt
ei gild ferd, og liadde mangt aa fortelja. Daa vart eg huga
til aa taka paa viddi og freista lukka endaa ein gong.
So kjøpte eg ihop mange fine og dyre varor, slike som
det mykje er spurlag etter i utlandi, og daa eg hadde laga
til dngeleg nista, tok eg nedyvcr til hamni. Der saag og
eit stort, gildt skip. Det leigde eg, i lag med nokre velvyrde
kjopmenner, og so snøgt me hadde fenge varome vaare um
bord, la me paa vaag og visle ut paa søgjande sjøen.
Me steimide i aust, og for fraa kjøpstad fil kjøpstad
og fraa marknad til marknad og kjøpte og seide, og lukka
var oss god, so me tente mange pengar. Men best me
siglde burt-etter havet ein dag og sat og svalla um likt og
ulikt og garta og log, sette skiparen i eit illskrik, og kasta
seg ned paa dekket og ropte: «Aa mi stakars kona! aa
inine faderlause smaaborn!» og han øya og gret og vreid
henderne.
Daa me saag korleis han bar seg, vart me reint ille ved.
Me styrmde kring han og spurde: «Kva er tids, gode
skipar?» — «Me liev fare vilt,» svara han, «og er komne
utor rette leidi og inn i eit farvatn som eg ile kje kjenner,
og syner ikkje Gud oss ein utveg, so er det ute med oss
alle saman.» So steig han upp i mastri og vilde loysa segli.
Men best det var, kom det ei strid vindflaga, som dreiv skuta
att-ende, og kasta henne inn paa eit berg, so ho klovna og
sokk med alt som paa lienne var.
Mange av ferdmennerne gjekk under med skipet og
Farmann: kjobmand som gjor liandelsfienlcr tilsjas. —Felage:
kamerat. — Lydast til: sc til, ljesoke. — l’aa vaag og visk:
paa von og vange, paa lykke og fromme. — Sogja (utt. soia), syde,
bruse. — Svalla: snakke. — Garta: skjemte, spoke. — Øya: klage
sig. — Styrma: stime, lope til. — Tids: panfierde.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
