Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
«Vesle min hue, forvisst jeg tror
vi aldrig for alteret staar.»
Hun ganger for kisten at tage den,
hjertet var saa stort derved;
hun leter frem til dens gamle sted,
da var der ikke traaden igjen,
Bjørnstjerne Bjørnson.
25. I heiarne.
I. Steinroys-heimen.
Fraa studentkvisten i Oslo bar det ura vaaren paa
van-lege vegar vest-yver til Jærs. Trøytt av eimbaatar og turistår
laag eg der um sumaren og kv i 1de, drivande og drøymande
i lyngmarker og paa
hav-strender, der myrfngl og
sjøfugl pip og skrik. No hausta
det, og eg laut tenkja paa
høkerne att. Men eg vilde
vera trygg for eimbaatar og
turistår. Eg tok skreppa og
foten paa nakken og sette til
fjells, paa vegar der ingen
gjeng, utan gjætaren med
fenaden sin, og lyngaren og
bær-hentaren, og den
hoppande haren og reven. Og
stundom ein handlar eller ein
tjuv. Eller eit fantefylgje.
Paa øvste aasryggen, der fjellheimen opna seg mot meg
ljos og blaa, kvilde eg og tok avskil med hav og heimland.
Fagert samla det seg i stort bilæte fram-for meg, med aa-glitr
°g tjørnblenkjing her og der, og grøne grender millom brune
vidder, alt ned til den kvite strandkanten; og ut ifraa den
det skjold-kvelvde, staalblanke hav, skinande i den
haust-bleike soldag. Eg tok min fyrste kavring og min fyrste
dram. Far vel, heimen min. Takk for denne gongen!
— So ber det i berg. Inn i steinheimen. Gjenom
Fenad: buskap. — Lyn ga r: en som sanker lyng (til for).
Arne Garborg.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
