Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Olav. Daa er Ja lik meg. — Aa nei, du Gunnild,
eg kann ikkje segja kor glad eg er . , . . (Aveidos). Hyss,
der hadde eg so nær forsnakka meg. (Hogt). Men me rødde
um aa stevjast. Det skulde vera moro aa freista det no
med same, naar berre kvendfolki vilde vera med.
Aamund. Ja, det skulde vera det gildaste. Daa
hev det beste laget med kvedingi, naar ein høyrer baade
mannsmaal og kvendemaal.
Gunnild. Men kva skal me stevjast um daa?
01 asv. Um det som sviv oss fyrst i hugen. Du, Inga,
skal vera med og svara oss.
Inga. Ja, men de maa inkje koma med nokot som
eg inkje kann svara paa.
Olav. Lat oss byr ja. (syng).
(Stevmclodi fra Telemarken.)
Hava me gloymt vaare gamle stev,
so læra me andre gongen. (T1i Inga).
Høy r meg, gjenta, du er so hæv,
koin, hjelp oss her med songen!
Inga.
Kva skal eit barn vel finna paa,
som vituge folk kann huga?
Det høver meg best aa liøyra og sjaa
men kveda kann lite duga.
Gunnild.
Her tarv du inkje vera blyg:
her er inkje nokon aa vægja.
Tykkja me leiken vert for dryg,
so skal me prøva aa bægja.
Aamund inga.)
Gjer so vel og haldt oss med lag,
og lat oss leiken byr ja.
Hæv: flink. — Vsegja: undse sig for. — Bægja: standse, hindre.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
