Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
aar den tid. Daa ho so vart vaksi, gifte han seg med
henne. Han Nils var einaste barnet deira. Faren, høyrdest
det, hadde vore ein fagnamann i alle maatar. Men so
døydde han, — og daa vart det slutt med lukkedagarne
hans Nils. Tvo aar sein are kom han Anton reikamle. Han
gav seg til der i grendi um sumaren. — So vart ho Birta
med barn. Fram paa hausten skunda ho seg gjera i pengar
alt’ ho aatte, stal seg sidan ut or bygdi med han Anton;
og han vesle Nils laut slaa fylgje. Dei harlde rusla, vidt
ikring paa fantestig, mest nordan- og vestanfjells. Vigde
vart han Anton og ho Birta ikkje. Eldste barnet deira
kom til uppe ved Røros, det andre burte paa Strilelandet.
Faren auste vatn paa deim og gav deim namn; i kyrkja
hadde dei ikkje vore. Det var grotande so ilt arme
gute-kroken hadde slite, og reint fælt aa høyra kor beisteleg
han Anton hadde dengt han for aa faa han til aa
segja *far». — «Fekk han Anton vita at eg hev fortalt
dette, so slo han meg daud,» sa han daa me sidan gjekk
saman bnrt-etter vegen. «Du veit du kann lita paa meg
som deg sjølv, Nils,» svara eg, og gav han tiandi til
vel-liva burte ved veg-skilet.
II.
Det var nok so at venskapen millom oss tvo gutarne
etter kvart hadde tvinna seg traustare og traustare. Og
likevel gaadde eg, som det leid, at ei kjensla av anna slag
steig fram i hugen min — fyrstundes berre som ein
fluge-styng. Eg var aldri van anna enn aa vera den likaste av
skuleborni, baade i næme og kunnskap; eg fæler det endaa
var kome til det at eg tok dette paa lag som ein serrett.
Men no var det noko stor-modet mitt fekk teften av, og
som eg um sidar ikkje lenger kunde dylja for meg sjølv,
at han Nils vav i min sto likso gløgg og hugsen som eg. —
Flugescvngen kjende eg, men heller ikkje vidare. Og mot
han Nils var eg den same, kann kenda endaa raustare, sum-
Reiku,: vandre. — Grotande: til at graale over, sorgolig. —
Gaa fgaar — giiaddc): merke. — Raust: Hot (f. eks. med gaver og
slikt).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
