Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
48. No livnar det i lundar.
No livnar det i lundar,
no lauvast det i lid,
den heile skapning stundar
110 fram til sumars tid.
Det er vel fagre stunder
naar vaaren kjem her nord,
og atter som eit under
nytt liv av daude gror.
Guds kyrkja lysa skulde
som bogt paa berg ein stad,
med sumar utan kulde
og utan soleglad.
Guds ord vel alltid lyser,
den sol gjeng aldri ned.
Det hus som Anden hyser,
ligg stodt i ljos og fred.
Men stundom kom daa kulde
paa Herrens kyrkjemark.
Det var som Gud seg dulde,
og burte var Guds ark.
Det var dei myrke dagar,
Guds ord var faahøyrd segn,
Og hjarta frys og klagar,
det saknar sol og regn.
So sende Gud sin ande
som dogg paa turre jord.
Daa vakna liv i laudet,
daa grøddest vænt Guds ord
Daa er det sæle tider
for Kristi kyrkjegruun.
Daa lauvast det i lider,
daa livnar det i lund.
Daa ljosnar det i landet
fraa fjell og ned til fjord.
| Daa losnar tungebandet,
daa kved Guds folk i kor.
Daa skin det yver strender
som sol ein sumarkveld.
Daa gløder kring i grender
ein heilag altar-eld.
Du vaar med ljose dagar,
med lengting, liv og song.
du spaar at Gud oss lagar
ein betre vaar ein gong.
Ein stad, her: en by. — Dulde, av dylja. — Faaliøyrd segn
noget som en sjelden hører nævne. — Grodast: gro.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
