Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
300
Sævarraenjar. 304
hefir höggið hjallana i fast berg og siðan hulið þá með
hnullungum. Stórefiis skriður hafa svo runnið úr fjallinu
yfir hjallana i sjó fram. Austan við Berufjörð er tangi, sem
heitir Borgarnes; á nesinu eru tveir berghnúðar úr blágrýti
og er hinn hærri 510 fet á hæð; milli hnúðanna eru tveir
breiðir og flatir hjallar hver upp af öðrum og eru þeir
áframhald af Barmahlíðarhjöllunum og með nákvæmlega
sömu hæð. Austan i Borgarnesinu er hellir i berginu
jafn-hátt sem efri hjallinn, auk þess eru hellar neðar en lægri
hjallinn. Neðri hjallinn gengur inn með Króksfirði og á
honum standa bæirnir og slitur af honum sjást við og við
inn i Gilsfjarðarbotn; fyrir efri hjallanum markar sumstaðar
i hliðunum fyrir ofan bæina. Menn þykjast hafa tekið eftir
þvi, að innri hluti Breiðafjarðar sé að grynka, sker séu að
koma upp o. s. frv.
Sævarmenjar á Vestfjörðum eru af fernu tægi: 1.
Skeljar og rekaviður, sem þó hvergi eru hátt yfir
sæv-armáli vestra, varla hærra en 30—50 fet; þar með fylgja
hvala-, rostunga- og selabein. Skeljarnar eru allar af sömu
tegundum einsog þær, sem enn lifa við ströndu Islands.
2. Malarrindar og forn fjöruborð nærri sjó, oft mörg
saman, hvert upp af öðru; þau eru hér um bil á sömu
hæð einsog skeljarnar og rekaviðurinn. 3. Malarhjallar
úr lábarðri möl, stundum með leirlögum innanum og
stór-grýtis hnullungum; slikir hjallar eru mjög algengir og flestir
vestra 100—130 fet á hæð. Stærstir eru þeir vanalega þar
sem ár og fjallgil hafa borið fram mikið af grjóti, svo efnið
hefir verið nóg; fornar jökulöldur, skriður og giljadrúldur
hafa oft orðið efni í sævarhjalla. 4. Brimhjallar og
strandlinur eru algengastar i bröttum fjallshlíðum, er
snúa út að sjó, einkum i annesjum. Sumstaðar eru mjóar
strandlínur sorfnar i harða kletta, sumstaðar mjó þrep,
sum-staðar breiðir hjallar, alt eftir því, hve mikið brimið hefir
getað á unnið. Oftast er hinn efri fiötur brimhjallans
þak-inn hnullungum, sandi og lábörðu stórgrýti, sem sjórinn
hefir skilið eftir. Upp af brimhjöllunum eru oftast hamrar
eða brattar hamrahlíðar, og sumstaðar eru hellar við hin
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
