Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
36S
386 Sauðfjárrækt
dugnað; stundum eru líka ær vel fallnar til forustu annara
kinda.1)
Fjörubeit er sérstök grein beitarinnar, sem hefir mikla
þýðingu fyrir mörg héruð á Islandi, er að sjó liggja. Mest
kveður að henni á Vestfjörðum, en þýðingarmikil er hún
einnig undir Jökli, á Langanesi, á Melrakkasléttu og á
mörgum öðrum stöðum víðsvegar um land. Björn
Hall-dórsson segir, að vestra sé fjörubeit ýmsra jarða talin i
vik-um, »6, 8, 12, 18 vikna fjara« o. s. frv., eftir þvi hvað lengi
féð getur lifað á eintómri fjöru; þegar þararek bregzt segir
hann að fó vanalega falli á þessum bæjum.3) Eins og fyr
hefir verið getið, verða fjárhús fyrir fjörufó að vera öðru
visi útbúin en vanaleg fjárhús, af því féð vætir svo mikið
undir sér. Af fjörubeit er sagt, að féð verði beinaveikt,
einkum lömbin, af þvi kalk vantar i sævarfóðrið; stundum
bráðdrepst fjörufé af sjúkdómi þeim, sem kallaður er
>fjörufall«, segja menn það orsakist af þvi að kindur eta
eitraða sævarorma (skera).3) Pað ber oft við að fjörufó
flæðir, hefir ekki vit á að forða sér af skerjum og flúðum,
þar sem það bítur meðan lágsjávað er, áður en flóðið
kem-ur; á þann hátt hefir fjöldi fjár týnst. Fjörubeit er
ágæt-lega góð, einkum ef nokkuð hey er gefið jafnframt, og
fjörufó er oft spikfeitt, þó annað fó só magurt. Á Látrum
við Látrabjarg er mikil fjörubeit, þar er vanalega á vetrum
3—5 hundruð fjár og stundum fleiri, og er þvi eigi gefið
nema 6—7 sinnum á vetri. Yel birgir teljast menn þar ef
þeir hafa 78 part úr hesti af töðu handa hverri fullorðinni
kind.4) »A Langanesi, Þistilfirði, Sléttu og Núpasveit er
Ymsar sögur um forustukiudur í Dýravini IV, bls. 32; VI, bls.
34-35, 42-44; XIII, bls. 8-12; XV, bls. 34-35. »Forustufé fer
held-ur þverrandi« segir Jón H. forbergsson, >en það kemur sér illa Einna
bezt mun það vera í fingeyjarsýslu^ (Kynbætur sauðTjár 1915, bls.
89). Olafur Olavius segir, að góðir forustusauðir séu í svo miklum
metum á Melrakkasléttu, að menn láti þá verða 13—14 ára gamla og
gefi þeim saxað hey cg þessháttar þegar þeir eru orðnir tanniausir.
(Oek. Rejse, bls. 375).
2) B. H. Grasnytjar, bls. 227.
9) Ferðabók í\ Th. II, bls. 138. Landfræðissaga II, bls. 88.
4) Búnaðarrit II, bls. 157.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
