- Project Runeberg -  Misterje /
245

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIV

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

dlaczego jest taką. „Trudno uwierzyć! do jakich
dziwactw zdolna jest niewiasta!” Na poparcie swych
słów opowiedział, co następuje: „Miałem przyja-
cieła, który zakochał się w pewnej młodej pannie.
Pamiętam nawet, że na imię było jej Klara. Robił,
co tylko było w jego mocy, by zjednać serce tej
dziewczyny, lecz wszystko daremne, Klara abso-
lutnie słyszeć o nim nie chciała, pomimo że przy-
jaciel mój był to człowiek młody, przystojny i bar-
dzo porządny. Klara miała siostrę, bardzo brzydką,
krzywą, garbatą, wprost wstrętną. Otóż, pewnego
dnia przyjaciel mój oświadczył się tej siostrze;
Bóg jeden wie, dlaczego to zrobił; może przez wy-
rachowanie, a może, istotnie mu się podobała, po-
mimo całej brzydoty. Cóż wtedy czyni Klara? Na-
tura kobieca pokazała swe pazurki: Klara krzyczy,
urządza skandale: „On chciał, żebym fa była jego
żoną! Ja! We mnie jest zakochany — mówi — lecz
ja go odrzuciłam! Za żadne skarby Świata nie
pójdę za niego! Nie chcę o nim nawet słyszeć!”
Jakże pani sądzi, czy udało mu się ożenić z sio-
strą, w której zakochał się bardzo? Nie, właśnie
o to chodzi, że Klara za nic ustąpić go siostrze
nie chciała! Ha, ha, ha! Ponieważ z początku ją
pragnął poślubić, nie powinien dostać i garba-
tej siostry, pomimo że tej z pewnością nikt innyby
nie zechciał. W ten sposób przyjaciel mój nie
ożenił się z żadną z sióstr... Oto jedna z licznych
anegdot jąkały. Opowiadał bardzo zajmująco, po-
mimo że się jąkał. Zresztą, trzeba przyznać, że,
wogóle, był to człowiek bardzo zagadkowy... Ale
może znudziłem panią?

— Nie — odparła Dagny,

— Tak, był to człowiek bardzo zagadkowy.
Ogromnie chciwy, a przytym taką miał skłonność
do złodziejstwa, że zdolny był zdjąć rzemień skó-

245

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0255.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free