- Project Runeberg -  Misterje /
296

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XVI

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

ubranie i szalona technika wszystko to napełniło
zdumieniem obecnych, budząc w nich wrażenie czaru.
Grał, a publiczność nie ruszała się z miejsca! Gwał-
townie pociągnął smyczkiem, uderzył w ton wyso-
kiego patosu, potym wydobył ze strun coś w ro-
dzaju fanfary, wpadł w dzikie brio... Stał nieru-
chomy, tylko ręka prawa poruszała się szybko.
Głowę miał przechyloną. Wystąpił niespodziewanie
i szturmem wziął obojętnych, półsennych miesz-
czan i chłopów. Zaskoczeni znienacka, nie mogli
zdać sobie sprawy z tego, co słyszą; gra ta wydała
się im lepszą, niż była w istocie, wywarła wrażenie
nad wszelki wyraz silne, wywołała efekt niezwykły,
pomimo że grał niestarannie. Po czterech, pięciu
minutach parę razy szorstko przeciągnął smycz-
kiem — rozległo się wycie rozpaczliwe, jakiś jęk
dziki, buntowniczy. Obecni nie wiedzieli, co się
z nimi dzieje. Jeszcze parę takich skarg i skrzypce
uimilkły. Artysta stał bez ruchu.

Upłynęła długa chwila, zanim słuchacze ochło-
nęli. Wreszcie zagrzmiała burza oklasków, głośne
okrzyki: „brawo”” Wszyscy z miejsc się zerwali.
Organista z głębokim ukłonem wziął skrzypce
i troskliwie włożył je do pudełka. Potym ścisnął
dłoń Nagla i podziękował gorąco. Wokoło powstał
szum i hałas. Nadbiegł doktór Stenersen, zadyszany
pochwycił rękę Nagla i zawołał:

— Bój się Boga, człowieku!... Przecież pan
gra... pan gral...

Panna Andersen, siedząca najbliżej, z najwyż-
szym zdumieniem spojrzała na Nagla i rzekła:

— Mówił pan, że pan grać nie umie.

— Alboż tak nie jest? — odparł. Czyż to
jest gra, o której mówić warto? Przyznaję się otwar-
cie. Gdyby pani wiedziała, ile tu było fałszów, jak
mało powagi... A jednak, gra moja wywierała wra-

296

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0306.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free