- Project Runeberg -  Misterje /
300

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XVI

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

4
xa
»
s)
3

ARTDIRYG

NOR

proszę o to usilnie! Rozważałem to przez dni kilka...
nie spałem nocami z powodu tych myśli! Pani ma
oczy tak dziwne! One mnie pociągnęły od pierw-
szej chwili, gdy panią ujrzałem. Idzie o to, że
piękne oczy mogą mnie zaciągnąć na kraj świata;
raz się nawet zdarzyło, że pewien starzec pół nocy
wodził mnie po lesie, jedynie zapomocą dziwnej
siły swych oczu. Był to warjat... Zresztą, do rzeczy
to nie należy!... Oczy pani wywarły na mnie wra-
żenie nieprzeparte. Proszę sobie przypomnieć, jak
pewnego razu stała pani pośrodku pokoju i pa-
trzała na mnie, gdy przechodziłem mimo pani
okna? Nie odwróciła pani głowy, tylko oczy jej
szły za mną. Chwili tej nie zapomnę nigdy. A pó-
źniej, kiedy już poznałem panią i rozmawiałem,
wzruszył mnie pani uśmiech. Nie pamiętam, czy
kiedy w życiu spotkałem kogoś, ktoby umiał śmiać
się tak ciepło... pani otym nie wie!... Właśnie cały
urok leży w tym, że pani sobie z tego sprawy nie
zdaje... Plotę straszne głupstwa. Sam to rozumiem,
lecz mówić muszę bez przerwy, inaczej pani mi
nie uwierzy, Gdybym tylko miał pewność, że pani
mnie wysłucha spokojnie... t. j.. gdyby nie obawa,
że pani każdej chwili gotowa jest odejść, byłoby
mi dużo łatwiej się wypowiedzieć... Proszę, niech
mi pani znowu da swoją rączkę, wtedy mówić będę
jaśniej. Tak, dziękuję pani... Niech mi pani wierzy,
nie mam względem pani innych zamiarów, prócz
tych, o których już wspominałem. Nie mam żadnych
myśli ukrytych. Cóż więc tak panią dziwi? Pani
sobie nie wyobraża nawet, że myśl tak Szalona
przyszła mi do głowy? Pani zrozumieć nie może,
że ja — że ja — chcę. Nie... i pani nawet myśli,
że to niemożliwe? Pani nad tym rozmyślała nie-
prawdaż?
— Tak.. ale, mój Boże, dosyć tego!

300

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0310.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free