Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
eg skal halda deg turr og varm,
eg skal verja og dylja.
Frjosa skal du ’kje Guten min,
solenge ein Traad kann duga,
svelta skal du ’kje, liten Kind,
solenge du Blod kann suga.
Du skal aldri i Verdi sjaa
dat, som eg no maa lida,
du skal aldri i Verdi gaa,
at Sorgi gjekk ved mi Sida.
Sov du fredlausa Barnet mitt,
eg skal vaka og gloyma,
eg skal kyssa paa Augat ditt,
berre du ljost vil droyma.
Herre Gud! eg hev’ syndat so,
at eg maa rysja og kveppa,
refs meg Herre! aa refs meg, — do
Barnet mitt — lat dat sleppa.
Sjaa, no slaer eg ein heilag Kross
yver Andlit og Barmen,
meiner du Faare trugar oss,
naar Gud han held oss i Armen:
Liv sit under ein Klungrarunn
og held Barnet inn aat Brjostet sitt.
Dan brune, nakne Foten stikk fram
under Stakken, og Augat ser sorgafullt
ut i dan blaaa Lufti. Ho er vordi
mager sidan sidst, og ser so hjarteleg
troytt og mod ut. Men alt fraa dan
Tidi, Brumet byrjade spretta, hever ho
og eg vankat fraa Stad til Stad, fraa
Hus til Hus med Barnet sitt paa
Ryggen paa Spurdag etter Aslak. Ho unner
seg snaudt nog ei liti Kvild, di at no
kannhenda gjeld dat, um ho skal vinna
elder tapa. Ho hever hflyrt, at dat
ligg ei Fantahorg ovst upp aa Fjellet,
og etter Greidingi, ho hever fenget. lyt
eine Fanten vera han Aslak. Men kor
mang ein Gong hever ho inkje voret
likaso nasr, og dat hever kvorvet burt
som ein Draum alt ihop.
Kind, Barn. — gaa, merke. — rysja,
gyse. -— Kross, Kors. — Runn, Busk. —
IJrum, Knopper. - byrja, begynde —
Spurdag, Eftersporgsel — re idin g, Förklaring.
— kvorvet burt, forsvundet.
Liv sit under Klungren og held
Barnet inn aat Brjostet sitt. Ho hever rivet
Duken av Hovudet til at kyrva dat dess
betre. Kloednaden er brotnad sund her
og kvar, so berra Aksli skin fram
under Skyrta, — men lat brotna — lat
brotna — kunde ho berre vinna fram,
dar ho stundar. Ho er vordi mager
sidan sidst, og gomol ser ho ut, endaa
berre Aaret er imillom. Men dat er
og eit Drag kring Munnen, som segjer,
at denna Liv, som sit under Klungren,
inkje er dan sama mjuka, trugna Gjenta,
som sat i Stova paa Haugen og
leng-tade ut i Verdi. No stend ho
full-vaksi midt imillom Framande. Ho er
roynd i dat Aalvore, i dan Strid og
dan Sorg, som Livet eig, og ho er
vordi sterk, for Gud sleppte inkje henne,
og ho sleppte inkje Gud. Kor ho er
mager og lidande! Men detta Draget
kring Munnen segjer, at Viljen er dar,
og at ho inkje slepper denne Viljen sin,
fyrr ho sjolv stuper. Ho ser so langt
og kjierlegt paa Barnet sitt, dat sov
endaa. So ris ho vart, slengjer Linden
kring baada Herdarna, tullar honom so
nokre Gonger kring Livet og bind fast,
so kann han inkje falla utor. Og dar
stend ho, bui til at fara fram, kvarhelst
veit ho inkje rett. Ho starar ud i
Kveld-soli, men ho gledst inkje yver Bygdi,
som laer imot henne. Ho berre tenkjer
paa, kvart ho no skal snu seg. So
fer ho med Augat uppetter Fjellsida,
ho dreg ein djup Sukk liksom til at
skjota Pusten, og so starvar ho fram
beine Vegen. Kvar skal du notta Liv:
Kannhenda paa Fjellet under open
Himmel. Dat verd daa inkje fyrste Gong,
og Sumarnotti er ljos og varm. Sjaa
dar gjeng ho, Stig fyre Stig, millom
Runnar og Kjörr, uppetter gröna
Fjellsida, berfott og med dan dyra Byrda
paa Ryggen. Ein og annan Gong
stad-nar ho, ser seg ikring etter nyt
Fota-feste, og so ber dat frametter igjen
likaso stilt som fyrr.
kyrva, svobe. — royua, erfare. —
risa, reise sig. — utor, ud. — bui, ferdig.—
s t a r va, stnuve — K j o r r, Krat. — s t a
d-na, stanse.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
