Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
han kunde inkje reka Tankarne burt.
Han havde hoyrt gjetet, at ho var slengd
ut fraa Haugen som ei onnor Gardskam,
men kvar ho no vankade, havde han
inkje fenget spurt. Ho stod fvre honom,
kvart han snudde seg, men inkje mjuk
og laegjande, som daa ho sat og
kvi-skrade med honom i fyrre Dagar. Ho
havde detta stora aalvorslega Augat som
hin Kvelden, ho las yver honom: »Ve
dan Menneskja, som Förargelsen kjem
ifraa! Og so komo dessa Minningar
fraa Barnaaari, daa han sat i Stova aat
Fosterfader sin og hoyrde honom tala
iitn Gud og Sida, um Daude og Dom.
Dat var, som Liv drog deim fram med
seg, og han rseddadest fyre deim. Han
havde ein Gong bedet henne lesa fyre
seg um dan villte Sonen. Var han no
betre skal tru? Han var do skild baade
fraa Liv og fraa Gud. Huf! detta var
inkje til at halda ut! Han saag kringum
seg. Dar laago desse larvutte,
svart-leitte Kvinnfolk og ruto. Han stygdest
ved deim. Slika skulde han vera i Lag
med, han, som havde fagnat Liv. Men
korleides skulde han slita seg lausr
Kvart skulde han snu seg? Han kunde
inkje ryma undan Moder si, no han nett
havde gjevet seg i Valdet hennar.
Elden heldt paa at slokna. Ein og
annan Gong bragade Logen upp, men so
sagtade han atter paa seg. Alt var
vordet kvrt paa Fjellet. Storste Luten
havde lagt seg til at sova, andre
ven-tade paa, at raude Nils og sloge Jakob
skulde koma atter fraa Bygdi, dar dei
havde voret til at njosna og spyrja nytt.
Herre Aslak laag einskild paa same
Staden sin. Daa h0yrde han einkvar
hosta attmed seg. Han saag burt. Dar
sat Guro, Moder hans, med Beinom i
Kross uppunder seg og saug paa Pipa
si. Ho letst inkje gaa, at Aslak kvakk
reka, drive. — g¡la, omtale. — laegja,
le. — Ssela, Salighed. — villte Sonen,
for-lorne Sminen. — lar vu 11, pjaltet. — svartleitt,
sortladen. — r j o t a, brumme, grynte. —
styg-gjast, vaemines. — kvart, hvorhen. — braga,
flamme, blusse. — Lut, Del. — slog, slu. —
njosna, speide. —- einskild, for sig selv.
— einkvar, en. — attmed, ved Siden af.—
gaa, bemerke. — k ve k k a, blive opskrsemt.
upp. »No Sonen min,« sagde ho og
bles Royken fraa seg, »imorgon Kveld
skttlo me til Gjestabod paa Aarsetr
Dat verd baade Mat og Drykk at henta
dar, for rik er Karlen, og so nokre
Klaede attpaa, tenkjer eg.« »Dei faa
ganga dei, som hava Hug til dat, men
inkje skal nokon sjaa Aslak Braaten
dar.« »Du vil sitja her og svelta du
daa:« »Han tarv inkje svelta, som inkje
vil, men eg tykjer, dat er andre Maatar
at freista Livet paa enn med at krjupa
og ljuga og stela«. »Jau han plagar
so segja Reven, naar han er svolten, og
feita Gaasi gjeng framum.« Aslak
svarade inkje. Guro sat og saag paa
honom lenge og ho las so greidt dat,
som valt därinne. Ho skok seg tett
inn aat honom, tok honom lint kring
Armen, kreistade nokra Taaror fram,
sytte og kvinkrade: »Du tenkjer vel
inkje paa at strjuka burt fraa rneg no
Aslak: — eg gamla Kona skal sitja
einsleg paa Fjellet. Kvart skal eg snu
megr eg hever inkje nokon annan enn
Sonen min. Aslak — eg held so utav
deg Aslak.« Ho klengde seg tett inn
til honom, gret og bar seg. »Aa, syt
inkje fyre dat Moder mi; du hever spent
Tjoret for fast, til at 0yken kann slita
seg. Men er du inkje nogd med meg
no: Dat var ei, som kunde riva laus
baade fraa deg og alt dat hitt, men
ho–« Aslak treiv ein Runn, reiv
honom upp med Roti og slengde honom
fraa seg. So sat han nett slik, som
fyrr. Augo hennar Guro kvilde
njos-nande paa honom. Ho torde inkje
royva ved dat Saaret.
Daa let dat Ljom av fleire Maal,
som komo burtetter. Dat var liine fraa
Fylget, men dei komo dragande med ei
Kona millom seg, som havde eit Barn
paa Armen. Ho havde spurt etter
Aslak Braaten. Aslak spratt upp, som han
havde fenget ein Sinadraatt og vardt
standande med open Munn og starade
plaga, pleie. — skaka seg, skubbe sig.
— lint, lempelig. — kr e is ta, perse. —
k v i 11 k r a, klynke. — nog d, fornoiet. — R u 11 n,
Busk. — roy va, rore. — Ljom, sterk Lyd.
— Sinadraatt, en smertelig Sammentrcekning
afSenerne; en Slags Krampe. — sta ra, stirre.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
