Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXI. Heime i huset. Villmennerne kjem att.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
127
skai stundom verta heile 100 aar gamle,
segjer dei.
Han hadde fenge tak i tvo papegøyar til
og fenge dei til aa tala og ropa Robin Kruso";
men dei tala ikkje so godt som den gamle,
og han gjorde seg heller ikkje so mykje umak
med aa læra dei upp. Han hadde like eins
fanga og tamt nokre sjøfuglar. Dei bygde
reir under lauvet i gjerdet som han hadde
sett upp utanfor sjølve borgi kring huset, og
han hadde mykje hugnad av aa stulla med
dei og sjaa paa dei.
Hunden hans var slokna av alderdom
for mange aar sidan no. Han hadde daa havt
han i heile 16 aar. Det hadde vore ein tru
gen fylgjesvein, og det var saknelegt daa han
var burte. — Av kattar hadde han no som
fyrr alltid tvo i huset. Og til slutt er aa
nemna at han jamt hadde tvo-tri smaa kid
ikring seg; dei var so tamde at dei aat or
handi hans og gjekk ut og inn som dei
vilde.
— Men dette fredsame livet skulde ikkje
vara lenge denne gongen. Det var i desember
maanad, og Robinson heldt paa og hausta inn
kornet sitt. Best som han kom ut i graa
lysingi ein morgon, fekk han auga paa ein
stor eld attmed strandi berre ein times veg
ifraa. Han skyna med ein gong kva det var
og vart fælande skræmd. Og denne gongen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
