Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXIII. Robinson bergar ein villmann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
143
slo han ned med byrsestokken ; han vilde
naude skjota, so dei andre kunde høyra det.
Daa den andre saag dette, stogga han som han
var rædd. Robinson gjekk eit stykke imot
han og saag med eitt at villmannen hadde
boge og pil og stod ferdig til aa skjota paa
han. Daa lyfte han byrsa og skaut han ned ;
han var nøydde til aa gjera det, skulde han
ikkje sjølv verta skoten.
Rømlingen stokk so han skalv, daa han
høyrde skotet. Han saag forskræmd paa den
framande og vaaga ikkje aa røma lenger; han
berre vimra og sprang att og fram. Daa
vitta Robinson venlegt til han ein gong til, og
villmannen vaaga seg endeleg nærare burt til
han. Men han var enno kaldlege rædd og
uviss og venta seg nok ikkje noko godt. Han
skalv og kasta seg gong paa gong ned paa
kne, og daa han kom burt til Robinson, kasta
han seg heilt ned paa marki framfyre han og
la andlitet ned i graset og tok eine foten hans
og sette upp paa hovudet sitt; det skulde vel
segja so mykje som at han gav seg under
han og vilde vera trælen hans. Daa tok Ro
binson og reiste han upp og sa med teikn so
godt han kunde at han vilde verja han.
Med det same saag dei at den villmannen som
Robinson hadde slege ned med byrsestokken,
tok til aa livna upp atter; han hadde nok
berre vorte slegen i svime. Daa sa rømlingen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
