Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXIV. Robinson og Fredag
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
152
belt. Sidan steikte Robinson kjøl yver elden
og gav Fredag eit stykke Dette lika han
endaa betre, og det var ikkje lenge fyrr han
lova at han aldri skulde smaka mannekjøt
meir.
Sidan tok Robinson til aa læra han aa
arbeida og gjera gagn for seg, og Fredag var
svært lærviljug daa og. Han Kadde snart
lært aa mala korn og baka brød, og var
svært byrg daa han kunde greida det. Dei
fekk bruk for meir korn no daa dei var tvo,
og maatte til aa brjota upp meir aaker.
Robinson fekk Fredag til aa skyna at det
var foi* hans skuld dei gjorde dette. Daa
vart Fredag endaa meir idig enn fyrr og var
viljug til aa gjera kva slag tungarbeid det
var; han tykte husbonden hadde altfor mykje
stræv for hans skuld.
Det var ei stor lukka for Robinson at han
soleis hadde fenge ein felage og hjelpesmann.
Det aaret som no kom var det beste av alle
dei aari han hadde vore paa øyi. Han gjekk
ikkje lenger og lengta. Han sa ofte til seg
sjølv at han gjerne skulde vera nøgd med aa
bu her i all si tid no, naar han berre kunde
vera trygg for at det ikkje kom fleire villmenner.
Han hadde endeleg fenge eit menneskje aa
tala med og byta tankar med, og alt arbeid
gjekk lettare no daa dei var tvo um det.
— Daa dei hadde lært aa skyna einannan
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
