Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXVI. Dei byggjer ny baat og vil ut paa ferd
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
160
og reint og klaart i lufti. Fredag stod lenge
og stirde utyver; so med eitt tok han til aa
springa att og fram og dansa og* ropa paa
Robinson.
K\a er tids med deg?" spurde Robinson.
Aa glad!" sa Fredag, der er landet
mitt, der er folket mitt!" Augo hans lyste,
og det var lett aa sjaa at dette synet hadde
vekt heimhugen hjaa han og fenge han til
aa lengta attende til folket sitt. Robinson
vart ille ved daa han saag dette, og tok
til aa faa mistru til Fredag att. Lengta han
so heim att, so var det ikkje visst kor trugen
han kunde vera i lengdi, eller kor mykje
han kunde vera aa lita paa. Han tok til aa
vera varsamare og tala ikkje so mykje med
Fredag dei fyrste vikorne etterpaa. Men han
skyna etterkvart at det ikkje fanst nokon
grunn til mistanke no meir enn fyrr. Fredag
var stødt likso trugen og ærleg og paalitande
som han hadde vore; han skyna ikkje ein
gong at Robinson gjekk der med noko-slag
mistru.
Ein dag dei hadde gjenge upp paa det
same fjellet att, spurde Robinson: Vil du
ikkje gjerne koma attende til ditt eige land
og folk, Fredag?"
Jau, sa Fredag, han vilde vera svært
glad, dersom han var der att.
Kva vil du daa’ gjera der?" spurde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
