Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXIX. Upprørarane
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
197
wDei kjem daa att med heile mannskapet
og drep oss."
Alt med dei stod og rødde um dette,
hadde tvo av sjømennerne vakna og tok til
aa gaa nedetter.
«Er det nokon av dei tvo du tala um?"
spurde Robinson.
Nei," sa skipperen.
So karm dei gaa so lenge," sa Robinson.
«Det maa vera den gode lagnaden som hev
vekt dei, so dei karm sleppa ifraa med livet.
Men slepp dei andre undan, so er det di eigi
skuld."
So tok skipperen og dei tvo felagarne hans
til aa stiga varlegt fram, med kvar si byrsa i
handi. Robinson og Fredag fylgde etter. Det
knast litégrand under føterne deira. Ein av
sjømennerne burti skuggen høyrde det og
vakna. Han fekk straks auga paa dei som
kom, og sette i og ropa paa felagarne sine.
Men det var longo for seint; tvo av dei som
gjekk fremst hadde i same blinken lyft byr
sorne sine og skaut paa dei tvo kjeltringarne
som skipperen hadde fortalt um. Den eine
av dei vart drepen paa .flekken, men den
andre vart berre saara. Han sprang upp og
ropa paa dei andre at dei skulde hjelpa han.
Daa sprang skipperen fram til han og sa at
det no var for seint aa ropa etter hjelp. Bed
heller Gud forlata~deg alt det vonde du hev
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
