Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Henrik Krohn (1826–1879) - Mitt heimland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
514
Sjåa her er det fagert, kjenn her er det mildt,
her inne smaabylgjorna skvala so stilt,
so leikande upp etter strandi dei gletta,
og glitrande perlor paa sanden dei skvetta.
Snøgt baaten min sigler um bjartgrøne nes,
han ruggar so lint, medan havgula blæs,
og tvert yver blenkjande viki han siger.
Av baat paa den mjukaste grassvord eg stiger.
Aat dalen med fysna meg hugen min dreg;
det er fulla fagnad aa ferdast slik veg,
aa kroka seg fram millom angande blomar
og slengja seg ned attved fossen, som ljomar.
Eg drøymande skodar um rindar og lid,
men upp yver fjelloruni augat mitt skrid,
ja høgre en ørnar kring tindarne fara,
eg radt inn i ljosblaae himmel lyt stara.
Mitt heimland! Din dal med sin blømande voll
og fjellet med bredar kring blaa-ande koll,
det alt til mitt hjarta so undarlegt talar
og lyfter min hug yver fjell, yver dalar.
Ja, Noreg, du er vel eit underfullt land,
so stort og so fagert fraa fjell og til strand;
men det er mi von, at meg ein gong skal hysa
ein heimstad, som fagrare endaa vil lysa.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
