Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
1$. G. VII, I, 6 quoque, si eius verum est. quod corid. in dubio
relinquunt, rei facile ante in excidere potuit; Liv. autem XL1I,
6, 7 cuius idem esse ac cuius rei facile ex temporis
in-telligitur. Alius generis est ob additam sententiam relativam II, 47,
12 immemor eius, quod —, ut Cicero T. I). IV, 12 scripsit
species cuiuspiam, quod —. Partitivo genitivo notum est
dici nihil eius acceptum (XXXVI, 4, 3), quid eius sit (Cic.
Att. XVI, 4, 3), simm., etiam praecedentibus nominibus pluralis
numeri1), tum quoad eius facere poteris, pretii, i. e.
qualitatis, huius non facio. XLV, 28, 6, ubi Madvigius, quum
cuius neutro genere positum putaret, substantivum aliquod, ut
poenae, mali, desideravit, cuius mase. gen. est («nogen
Enkelts»)) respondens ei. quod praecedit, quisque («h ver Enkelt»).
Liber XXXIII.
2, 3 ego: auferuntf perferuntque. Scribendum certe
fuit referuntque (scii, domum); sed abundaret post
auferunt. Aptius Gronovianum reficiuntque; permutantur haud
raro inter se re et per, interdum ficiuut et ferunt (hoc
quidem loco post auferunt facillime). Cfr. ann. ad I, 43, 3; II,
65, 5 cod. arch. referebant pro refecerant, III, 40, 11
ferri pro fiejri.
3, 9 ante sexcenti excidit * millia et; cfr. 14, 12.
3, 10; v. ad XXVI, 39, 21. Nunc tamen minus certae
videntur emendationes illic propositae, collntis locis, qui sunt
XXV, 34, 6 et XXVII, 12, 16, et fortasse pluribus.
5, 6 scr. iis.
5, 7 scr. ex Madv. coni. Nam quia —. Non mirum, si
librarius cod. arch. post nam et h. 1. addidit et.
5, II cur ferri non potest et ntleo — non relinquunt,
ut g 10 est ila densos offigunt implicantque ramos?
8,14, quoniam necesse est subiectum verbi duplicat idem
t sse, quod verborum locat — iubet — iussit, hoc: dimidium
de fronte demptum (duplicat, sc. aciem) nominativo
positum, ut sit idem quod demptio dimidii, esse non potesl;
accusativo vero absurde diceretur («han fordobler den fra
Fronten borttagne Halvpart ved (for) de i Dybden udstrakte Rækker»).
Livius sine dubio scripsit dimidio de fronte dempto —
’) [Cfr. quac Fleckelsenus in Annal. Pbllol. Vol. 81 p. 287 disputavit.
Pluris eo. ut comici, Livius dixit XXXIX, 44, 3. O. S.]
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
