Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
10
jíjónleiftar í jRcyfejQvíí;.
eftir
Indbiba Einabsson.
n.
„SKRÍLL" árlð 1900.
Vagtel sekriteri er aðalpersónan
í leiknum. Herra Kristján
Þor-grímsson leikur hann, og leysir vel
af hendi, oinkum samtölin við
etatsráð Dobel. Fyrrum, þá sáu
áhorfendurnir oftast lítið til sorgar
og örvæntingar, þegar átti að sýna
hana, en hr. Kr. Þ., sem heflr
vanaiegast leikið hlægilegar
per-sónur, kemst vel frá því, eine og
hann hefir gert oft áður; fyrir
leikara, sem mestmegnis hefir leikið
hlæilegar persónur, eru þess
hátt-ar samtöl oft erfið, af því að
áhorf-endunum flnst rnörgum hverjum:
„fyrst það er hann, þá á ég að
hlæja". Aðalgallinn á Vagtel
verð-ur, eða svo sýnist mér, að hann
er sumstaðar leikinn nokkuð stirt,
«g maður sér það ekki, eða trúir
því ekki, að Vagtel sé sú
„nátt-húfa" sem hann er; leikandinn er
svo stór maður og þrekvaxinn, að
honum veitir kanske erflðara að
sýna það þess vegna. 1866 kom
sú hliðin á Vagtel næstum
ein-göngu fram.
Frk. Gunnþórunn Halldórsdóttir
leikur frú Vagtel mjög vel, 1866
sá maður að eins skapvarginn, sem
alt af sigar manninum sínum eins
og hundi, en nú kemur alveg eins
vel fram íina konan, sem er hin
hliðin á frú Vagtel. Frúin er ekki
nógu gömul á leiksviðinu, þvi hún
hlýtur að vera um eða yfir fertugt,
en andlitið, sem hún hefir nú, er
tvítugt.
Kand. Jón Jónsson leikur barón
Liliie ljómandi vel; hvenær sem
hann sýnir sig, komast
áhorfend-urnir i bezta skap, og sjá eftir að
hafa mist hann, þegar hann fer út.
Undanfarin ár hefir það vanalegast
verið örðugt að fá „fina" menn
leikna, svo að vel væri, en nú hefir
leikfélagið fengið nýja krafta, sem
auðsjáanlega bæta úr þeim
vand-ræðum.
Hr. Árni Eiríksson leikur Palle
Block. Hr. Á. E. er góður
„karak-ter"-leikari, og heflr ávalt haft
leik-ara-hæfllegleika. það var auðséð
strax þegar hann lék Ingunni i Lág.
Hann leikur þessa „rollu" likavel,
en til þess að verða líkur grófum
sjómanni, heflr hann valið sér loð-
inn málróm, sem verður oft óskýr,
þrátt fyrir þann kraft, sem
leik-andinn leggur í hann. — Betra
hefði líklega verið, að þeir Kr. Þ.
og Á. E. hefðu skift um hlutverk
og sá siðarnefndi leikið Vagtel, en
hinn Palle Bloek.
Ungu mennirnir í leiknum, Ágúst
og Friðrik, eru nett leiknir af kand.
Jens Waage og hr. Helga Helgasyni.
Friðf. Guðjónsson leikur Quitt;
aldrei heyrir maður nokkurt orð
borið svo fram, að persónan sé ekki
maður á efra aldri, og útbúningur,
svo sem skegg og hár áttu mjög
vel við, enda mun hr. Fr. G. leika
gamla menn bezt af öllu sem hann
leikur; aldrei fór hann fram úr hófl,
hvorki í málrómi eða látæði. 1866
hlógu menn sig máttlausa að Quitt,
hann var svo fjörugt leikinn, en
hætt er við, að það hafi ekki verið
bóksalinn hans Overskou’s, sem
sýndur var. HjáFr. G. verður manni
helzt fyrir að hneykslast á þvi,
hvernig Quitt er kominn i þessa
spánýju, fallegu sumaryfirhöfn,
maður, sem allt af gengur með
bókapoka um öxl, þegar hann er
úti, og jafnvel skjóðan, sem
bæk-urnar eru í, verður of nýleg, og
ekki nógu óhrein. 1866 hafði Quitt
gamla sauðskinnsskjóðu undir
bæk-urnar;’ að þess háttar skjóða aldrei
heflr sést í Höfn, þar sem
leikur-inn fer fram, sakaði ekkert í gamla
daga.
Frú Þóra Sigurðardóttir leikur
Matthildi, sem er mikilhæf
hefðar-mey i leiknum, en verður ekki
eins mikið úr henni, eins og hefði
mátt búast við. Þegar samtölin
við baróninn eru undantekin ber
fremur lítið á Matthildi, þó ég geti
ekki sagt af hverju það kemur.
Ellen kona Palle Blochs er
eigin-lega búin til handa leikkonu sem
er „Karakter" leikari, en leikfélagið,
sem enn skortir fólk til svo margra
hluta, heflr orðið að láta frú
Sig-ríði Jónsdóttir leika hana, þótt hún
sje lang óvönust af þeimkonum sem
eru i þvi. Pað s«im Ellen á að
segja tapar sér oft við það hvernig
leikandinn segir það, en það má
hún eiga, að hún reynir hvorki að
vera yngri né finni en Ellen hlýtur
að vera.
Frú Stefania Guðmundsdóttir
leikur Grethe. Grethe er sköpuð
eftir geðþótta timans sem leikritið
er skrifað á, en tímar og skoðanir
hafa breytst töluvert eftir það, og
þó leikandinn skilji hlutverk sitt
ágætlega, og þyki alment vera
bezti leikari, þá fellur Grethe ekki
mörgum vel í geð fyrir því.
Etatsráð Dobel er tæplega nógu
gamall að sjá, en annars fanst
mér etatsráðið vinna sér þá hylli,
sem hann á skilið eftir leiknum.
Sá, sem heflr horft á margt af
því, sem leikið hefir verið í
Reykja-vik síðustu 20 ár, hann hefir séð
margt og misjafnt. Um ’80 og
eptir það, var oft leikið vel,
útbún-inginn á leiksviðinu sjálfu skorti
mikið eftir að Sigwður
Gnðmunds-son var fallin frá. Nokkru siðar
fellur leikarament mjög í áliti, allir
fara að leika, og þó einstöku menn
og konur léku ljómandi vel, þá var
hitt eins og gerist í list sem allir
ætla sér við hæfi. Smátt og smátt
fóru leikarnir að hefja sig aftur og
verða betri, og hafa nú náð aftur
miklu hærra stigi — hvað
leikar-ana snertir — en nokkru sinni áður
hér í bænum. Þegar maður sér
leikina hjá leikfélaginu nú, verður
manni alt af fyrst fyrir að hugsa
um framförina, sem orðin er. Fyrir
nokkrum árum kvörtuðu ýmsir
áhorfendur yfir því, að þeir skemtu
sér ekki þó þeir færi í leikhúsið,
nú segja þeir sömu, að þeir skemti
sér þar. Framförin er svo ljós, að
séu leikirnir fyrir tveimur árum
bornir saman við leikina nú, munu
flestir, sem dálitið skynbragð hafa,
geta séð hann.
Áhorfendurnir skemta sér aftur,
það er mikið unnið, ognægjusemi
er það að vissu leyti, þvi að öðru
leyti er litið gert fyrir þá. Menn
leika bara fyrir þá. En
lérefta-strangarnir biða eftir eftirmanni
Sigurðar heitins málara, og
áhorf-endurnir sitja á trébekkjum,
hálf-kaldir ef til vill, i hálfmyrkri 3—4
klukkutima; ef sá sem situr á nr.
7 eða 8 þarf að hreifa sig milli
þáttanna verða 6 eða 7 aðrir að
standa upp og fara burt af
bekkn-um meðan hann kemur og fer, og
þeir sem sitja á hörðu vilja helzt
standa oft upp. Et sú breyting
væri gerð, að Ijósakrónan yrði
dreg-in upp og niður i gegnum
ventil-inn á loftinu, gæti verið bjart á
milli þáttanna, sú breyting þyrfti
ekki að vera dýr. En stólar á
alt gólfið, sem áhorfendurnir gætu
gengið inn í þegar nábúinn fer
framhjá, væru dýrari auðvitað.
Auglýsing um, að áhorfendunum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
