Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
158
SK.ÚL1 LAJS’DFÓGETI MAGNÚSSON. 158
Viðey eða Bessastaði fyrir aðsetursstað. Kaus hann til þess
Viðey af ýmsum ástæðum og bjóst nú að flytja þangað búferlum.
fegar Skúli spurði þetta, brá honum í fyrstu sem von var til,
því nú hafði hann setið því nær heilan mannsaldur í Viðey sem
einvaldur. Von bráðar harkaði hann þó af sér og varð þessi
staka á munni:
Stiptamtmaðurinn Stephensen frá Stórahólmi
voldugur þó í Viðey svamli
verður ei hræddur Skúli gamli.
Að Ólafur sjálfur eigi hafi hlakkað til sambúðarinnar við
Skúla, má ráða af bréfi nokkru, er bann ritaði stjórninni í
september 1793. Gefur hanu þar fyrst stjórninni til kynna, að
hann hafi kosið Viðey til ábúðar og lýkur máli sínu þannig:
»Sá ókostur fylgir þó þessu vali mínu, að jeg verð að sitja uppi
með hinn gamla nöldrunarsama landfógeta Skúla Magnússon, er
varla getur skriðið á fótum lengur, og fær það mér mikillar
áhyggju*.
Nú var tekið að selja eigur landfógeta upp í skuldirnar.
Var þar allt innbú hans selt að fáeinum búsgögnum
undanskild-um, er Ólafur af náð sinni og miskunn leyfði honum að halda
gegn veði, og stjórnin lét honum eptir til afnota meðan
hann væri á lifi. Hlupu eigurnar við uppboðið á 1050 rd. 19
sk. og runnu 938 rd. 45 sk. af þeirri upphæð þegar í stað í
jarðabókarsjóð. Bækur hans voru virtar á 384 rd. 35 sk. og var
megnið af þeim samkvæmt uppástungu stjórnarinnar sent til
Kaupmannahafnar vorið 1795 og selt þar við uppboð, því það
þótti líklegt, að betur yrði boðið i ýmislegt af þeim þar enn á
íslandi.1
J>ótt Skúli nú væri kominn á grafarbakkann og væri lítt
fær til að eiga lengur í illdeilum, gat hann eigi staðið af sér
að skaprauna Ölafi dálitið, er honum gafst færi á. Gerði hann
honum ýmsar brellur áður hann lagðist í gröfina og gladdist í
hjarta sínu er hann hugsaði til þess, að honum hafði tekizt að
leika á Claf. þegar Ólafur tók að grennslast eptir innstæðufó
því, er fylgja átti Viðeyjarklaustri, fann hann ekki annað enn
eina gamla belju og einn húðarklár. Hitt hafði Skúli tekið og
látið virða ásamt með gózi sínu og selja við uppboðið, og nokkuð
1 Islandsk Journal 1793 No. 673 og 1794 No. 1222, og Rentekam-
merets isl. Kopibog 1794 No. 1593,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
