Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
426
DM STtJRLUNGU.
Snorra«. Frásögnin er mjög hlýleg til forvaldssona. |>etta
kemur vel heim við það, að Halldórr sje sögumaðurinn, því að
hann leitar um grið fyrir þá við Sturlu, og neitar að sækja
lengur að þeim, þegar Sturla vill ekki gefa þeim grið. Öil
frá-sögnin um þessa meðalgöngu Halldórs er bersýnilega sögð frá
hans sjónarmiði: kallar fórðr forvaldsson á Halidór
Jóns-son ok Illugasonu, at þeir skyldi leita um grið ok sættir fyrir
hans hönd við Sturlu. Halidórr frétti, hvert efni hann gæíi til
þess. f>órðr svarar: ’Ek vil bjóða útanferð mína .......
man ek ok sverja at halda þetta allt’. f>á gengu þeir Halldórr
til mótz við Sturlu ok segja hónum boð þessi. Áttu margir
menn hlut at.......Sturia lagði ekki til, meðan þeim var
tíðast at tala um boðin, ok var heldr áhyggjusamlegr. Siðan
mælti hann til Halldórs:
’Trautt mun ek trúa þér,
troll! kvað Höskollr’.
’Fyrir hvat skal þenna kviðling hafa’, sagði Halldórr. ’J>at er
mark at þessu’, segir Sturla, ’at eigi þarf griða at biðja, enda
munu engi fásk, ok sæki þér at fast’. ’Ekki munu vér nú at
sækja héðan frá’, sagði Halldórr, ’ok eru menn nú mjök unnir’.
’Verða munu þá aðrir til’, sagði Sturla, þóat þér gangisk hugr
við ræður þeirra’. Görði Sturia sik þá reiðan, en Halldórr segir
í>órði, at engi var kostr griða. ’Já, já’, sagði þórðr, ’eigi skal
upp gefask at heldr’«. Auðsjeð er, að Halldórr er hjer sú
þunga-miðja, sem öll frásögnin hnígur að. Eftir þetta verjast þeir
bræður enn um hríð, unz £>órðr gefur upp vörnina og rjettir
spjótshalann út af garðinum, þar sem Halldórr var fyrir. Beiddi
Halldórr þá enn Vatnsfirðingum griða, enn fjekk afsvar, og sagði
J>órði, að hann mundi eigi grið fá. Síðar þegar Hermundr
heggur fót uudan Snorra porvaldssyni, segir Halldórr, »at þat
var íllt högg ok ómannlegt. Sturla kvað vera gótt ok
drengi-legt«. pegar þeir báðir bræður vóru drepnir, mælti Sturla við
Grím, er bjó í Snóksdal, að hann skyldi taka við líkum þeirra,
enn hann færðist undan, »ok lézk vera myrkfælinn og likblauðr.
Sturla kvað hann auðvirðismann at meira. Halldórr frá
Kvenna-brekku bað Sturlu eigi hrekja hann um þat, ’ok mun ek íiytja
lík til mín’. ’Gör þat sama’, segir Sturla, ’þú munt brátt kalla
þá helga’. Stigu þeir Sturla þá á bak, enn Halldórr flutti líkin
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
