Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
42
sóla.rljóð
safn v
lagi) með döpru hragði (því að í drápa felst einnig
sorg); með þessu orði er gefið i skin, að sólin — eða sá
sem á liana horfir, því að það sem sjest er komið undir
augunuin sem sjá — kunni ekki vel við sig vdynheimiim
i«, þ. e. í þessum jarðneska heimi (= alda heimi 416)
rneð öllum hans glauini og hávaða, sem berst að eirum
mæiandans, þar sem hann liggur á banasænginni, enn »d
annan vega heirir liann Heljar grind þjóta — hann er »á
milli heims og heljar«. Þetta »ó annan vega um dauðra
rikið mælir sterklega með, að dynheimar tákni ,þennan
heim’ (sbr. nöfnin œgisheimr, ynðisheimr, hrollaheimr, sem
laga sig eftir þvi, hvernig á stendur i hvert skifti). — 394
Heljar grind: hugmindin og nafnið er tekið úr norrænni
goðafræði, sbr. Sn.E. I 40. og 178. bls. og Fornaldars.
I 437. bls. fhnigin er Helgrind); ’nágrindr Skirnism. 353,
Lokas. 636. Enn þó stiðst þetta meðfram við biflíustaði,
sem tala um »hlið dauðans« (Jobsbók 38, 17, Sálmarnir
9, 14 og 107, 18) eða »hlið Heljar« (Matth. 16, 18). Hjer
hlítur að vera átt við innganginn að dauðra ríkinu
al-ment, ekki sjerstaklega við hlið helvítis.
40’- setta dreyrstöfum: þíðir ekki vblóði stokknaa
(Falk); dreyrstafir táknar hjer ekki annað enn hina
dreir-rauðu geisla kvöldsólarinnar (sbr. 426); þetta stehdur í
nánu sambandi við næsta vísuorð (403): sólarlagið, sem
mælandi lísir, er um leið æfi-sólsetur hans. — 403: sbr.
36® og 443. — 406 frá þvi er fyrri var = ,frá því sém
mjer leitst hún vera áður’: augu mælanda opnast firir
því, sem hann hafði ekki athugað áður, að sólin er
máttug — enn mátt sinn hefur hún frá guði (412-3).
412—3 svá þótti mér, sem ek sæja göfgan guð: þessi
orð sína og sanna, að »só/« í hinni margendurleknu
setn-ingu sól ek sá er ekki hugsuð sem neinn
persónugerv-ingur, heldur er hún blátt áfram hin náttúrlega sól,
liim-inlíkaminn, enn hún minnir mælandann á ngöfgan guða;
hann sjer í henni vott um almætti guðs (404~6) og gæsku,
og það huggar hann í lielstríðinu. — 416 alda heimr =
manna heimur, stundlegur heiinur (sbr. dijnheimar 393).
423 vætki vita: sbr. Fms. VII 17217: hann þóttist nœr
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
