Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
28 UM ÍSLEN’DINGASÖGUR 29
sér, mikinn og góðan, ok dró á blóðrefilinn, stóð upp ok gekk á
gólfit ok rétti yfir eldinn til Egils. Egill stóð upp ok brá sverðinu
ok gekk á gólfit; hann stakk sverðinu í bug hringinum ok dró at
sér, gekk aftr til rúms sins; konungr settist i hásæti. Enn er Egill
settist niðr, dró liann hringinn á hönd sér, ok þá fóru brýnn hans i
lag; lagði hann þá niðr sverðit ok lijálminn ok tók við dýrshorni,
er honum var borit, ok drakk af ... Þaðan af drakk Egill at sinum
lilut ok mælti við aðra menn. Eftir þat lét konungr bera inn kistur
tvær; báru tveir menn hvára; váru báðar fullar af silfri; konungr
mælti: „Iíistur þessar, Egill, skaltu hafa, ok ef þú kemr til íslands,
skaltu færa þetta fé föður þínum; i sonargjöld sendi ek honiim; enn
suinu fé skaltu skifta með frændum ykkrum Þórólfs, þeim er þér
þvkkja ágætastir. Enn þú skalt taka hér bróðurgjöld hjá mér, lönd eða
lausa aura, hvárt er þú vill lieldr, ok ef þú vill með mér dveljast
lengdar, þá skal ek hér fá þér sæmd ok virðing, þá er þú kant
mér sjálfr til segja." Egill tók við fénu ok þakkaði konungi gjafir
ok vinmæli; tók Egill þaðan af at gleðjast.1)
Hjer leiðir liöfundurinn oss firir sjónir baráttuna í
hjarta Egils niilli frændrækninnar, harmsins, sem liann
ber eftir bróður sinn, og fjegirninnar, og það endar á
þvi, að fjegirnin sigrar, bróðurharmurinn þokar firir
gleðinni ifir gjöfum Aðalsteins. Og þetta er sett fram
ekki með berum orðum, heldur með þvi að lísa útliti
Egils og látbragði og breitingum þeim, sem á þvi
verða, þegar gjafirnar koma til sögunnar. Brúnabrettur
Egils eru eflaust teknar út úr lifinu. Jeg hef þekt
mann, sem hleipti likt brúnum, þegar honum var
þungt i skapi.
Ekki er minni snild á lísing Egils eftir dauða
Böðvars. Undir eins og hann frjettir, að þeir Böðvar
hafi druknað, fer hann að leita lilcanna, finnur son
sinn rekinn, setur hann i hnje sjer og reiðir hann
sjálfur til haugs Skalla-Grims og heigir liann þar hjá
föður sinum. Biður síðan heim og fer i lokrekkju sina
og neitir ekki matar. Þá er Þorgerðr sótt, dóttir Egils,
og nú kemur hin einkennilega saga um, hvernig hún
fær liann first til að tiggja söl og síðan narrar ofan i
hann mjólkina og fær hann loks til að irkja
erfi-kvæði eftir Böðvar. Látum söguna tala.
1) Egils saga, 55. k.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
