Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
28
UM ÍSLEN’DINGASÖGUR 62
senx á eftir fara. Skaplindi Auðar, trigð hennar og
digð, kemur hjer í ljós með skörpum og skirum
drátt-um, einmitt af þvi að það stingur svo i stúf við
skap-lindi Asgerðar, sem er ljettúðug og ófirirleitin og
treistir því valdi, sem hún veit, að hún hefur ifir
manni sinum. Iþrótt söguhöfundarins kemur einmitt
fram i því, að hann lætur tvær svo gagnólikar konur
leiða saman hesta sina. Jeg skal leifa mjer að tilfæra
þennan kafla i sögunni. Þær Auðr og Ásgerðr eru
tvær einar i dingju sinni og vita ekki annað enn allir
karlar sjeu að heiverkum, enn Þorkell liggur á hleri
firir utan dingjuna.
Nú tekr Ásgerðr til orða: „Veittu mér þat, at ])ú sker mér
skyrtu, Auðr, Þorkeli bónda minum." — „Þat kann ek eigi betr enn
])ú", sagði Auðr, „ok mundir ])ú eigi mik til biðja, ef ])ú skyldir
skera Vésteini bróður minum skyrtuna." — „Eitt er þat sér," segir
Asgerðr, „ok svá mun mér þyltkja nokkura stund." — „Löngu vissa ek
þat," segir Auðr, „hvat við sik var, ok ræðum ekki um fleira." — „Þat
þykkir mér eigi brigzl," sagði Ásgerðr, „þótt mér þykki Vésteinn
góðr; hitt var mér sagt, at þit Þorgrimr hittizt mjög oft, áðr enn
þú værir Gisla gefin." — „Þvi fylgdi engir mannlestir," segir Aut5r;
„þvi at ek tók engan mann undir Gisla, at þvi fylgdi neinn
mann-löstr; ok munu vit nú hætta þessi ræðu." Enn Þorkell heyrir hvert
orð, þat er þær mæltu, ok tekr nú til orða, er þær hættu: „Heyr
undr mikit! heyr örlygi! heyr mál mikit! heyr manns bana, eins eða
fleiri!" ok gengr inn eftir þat. Þá tekr Auðr til orða: „Oft stendr
ilt af kvenna hjali, ok má þat vera, at hér hljótist af i verra lagi,
ok leitum okkr ráðs." — „Hugat hefi ek mér ráð," segir Ásgerðr, „þat
er hlýða mun; enn ekki sé ek fyrir þina hönd." — „Hvert er þat?"
kvað Auðr. „Leggja upp hendr um liáls Þorkeli, er vit komum i
rekkju — ok mun hann þetta fyrirgefa mér — og segja þá lygi." —
„Eigi mun þvi einu mega fyrir hlita," segir Auðr. „Hvert órræði
muntu taka’?" segir Ásgerðr. „Segja Gisla bónda mínum alt þat, er
ek á vant at ræða eða af at ráða." Um aftaninn kemr Gísli heim af
verkinu. Þat var vant, at Þorkell þakkaði bróður sinum verkit,
enn nú er hann hljóðr ok mælti ekki orð. Nú spyrr Gísli, hvárt
honum sé þungt. „Engar eru sóttir á mér," segir Þorkell; „enn
sóttum verra er þó." „Hefi ek nokkut þess gert," segir Gisli, „at ])ér
þykki vitS mik at?" — „Sá er engi hlutr," segir Þorkell, „ok muntu
þessa viss verða, þó at siðar sé." Ok gengr nú sinn veg hvárr þeira,
ok varð ekki talat fleira at sinni. Þorkell neytir litt matar um
kveldit ok gengr fyrstr manna at sofa. Ok er hann var kominn i
rekkju, þá kemr þar Ásgerðr og lyftir klæðum ok ætlar niðr að
leggjast. Þá tók Þorkell til orða: „Ekki ætla ek þér hér at liggja
náttlangt né lengra banni." Ásgerðr mælti: „Því hefir svá skjótt
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
