Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
„So fær vi nok hengje paa kveldvord’n, vi Torø,“
sa ho mor.
„Ja det var vel graut i gaarkveld, so er det eple*) i
kveld, daa har vi ikkje meir enn tid og time,“ sa ho Torø.
Dei hengde upp gryta med tvo byttor eple og vatt
ho fram over varmen. Og ho mor gjekk aat kjellaren
etter tjukkmjølk.
Daa blinka han Gunnar paa meg, eg stiltra meg
burtaat ’om. „Kaalrot,“ kviskra han inn i øyra mitt.
Ja sanneleg hadde vi ikkje nær gløymt kaalrota i kveld!
— Vi gutane ned i kjellaren etter henne mor — og kom
att med dei tri største røtom vi fann. So var det aa
fir-kløyve og skifte ut aat alle som vilde ha.
So reiste dei seg karane, riste seg og bar ut
sop-limane; fem—seks limar kvar. So sopte dei kvist og flis
burt i vea-roa. Og han Lars fekk hjelp te aa bera ut
sleden sin. Sidan tok dei lykta, gjekk aat stallen og
kveldstelte øykjom.
Daa dei no kom inn att, stod fire eplefat og rauk
paa bordet; og fem svarva skaaler med tjukkmjølk.
Alle hadde sine rom ved langbordet. Og skjei og
kniv paa veggen der bak, i skjei-treet. Han Torgjeir sat
ved øvste enden næst ’om far, og dei andre etter alderen
nedover. Kvinnfolka og vi borna sat paa frambenken.
So bøygde vi oss ned over bordet og hugsa paa at
Gud gav oss maten.
— Han Torgjeir hadde fortalt oss so mykje um
borkebrød og hardaar, so vi visste det var ikkje spøk aa
bli matlause. Han kunde minnast tida som ho var før
vi fekk jordeple.
Ingen taa oss unge fekk lov aa prate ved bordet.
Han far, han Torgjeir, han Lars og han Morten, ho Torø
og ho mor, dei styrde ordet og tala fritt. Men vi unge
*) Jordeple, potetor.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
