Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
bondeguten, som tok i vegen so gildt og enda so tungt
— just fordi han ikkje kunde temja seg: — men brann
gjorde han av fedrelandselsk til siste blodsdrope! Og
so fekk han daa denne storfagre minnedraapa etter seg,
fraa sin store fiende David — som Bibelen gjøymer paa
den dag idag; ho sonar alt.
— Ja David! Her brann alt dette herlege, i ein
mann; han var storkulten for alle: barnevenen,
smaafolk-venen, diktaren, talaren, songaren, med munnen full av
solstraalar, krigaren, kjempa, med „Jan van Huysums
blomsterstykke" i ei hånd og skarpt sverd i den andre
–––han var ørna og løva, um nokon hadde vore det!
Fyrst og framst daa han var skoggangsmann og leid alt
slags vondt, men og sidan, daa han bar kruna. Men her
og syner det seg, kor menneskja dett ihop til ingen ting,
naar Vaarherre biir burte for oss.
— Og so profetane daa. Elias, Elisa, Esaias,
Jeremias, Jonas, Amos — for ein fedrelandselsk og for ein
offerhug! i deim alle saman! — Det er uraad her aa
nemne alle dei tindar og toppar Kristofer Bruun sette elden
sin paa, so dei lyste for oss bondegutar, slikt at dei ikkje
sloknar meir. Johannes Døyparen var vel den fagraste
av alle saman, — denne morgonstjerna, med glansen fraa
alle hine, og ein glans til, glansen fraa morgonsola —
som lyste honom so sterkt inn i andletet, at han gløymde
seg sjølv og alt sitt eige. Eg vil berre segja:
„Da stod over fjeldet syner i glød
som siden oss maner indtil vor død.“
Og eg vil leggje attaat: Aldri hadde vi tenkt slike
tankar eller set slike syner nokon av oss unge før; aldri
hadde vi drøymt um at det fanst eit slikt liv, so rikt, so
fagert; aldri hadde vi visst at Gud var so herleg og god
— og kunde faa oss menneskje og so store og gode.
Men det forunderlegaste av alt kom, daa Bruun tok
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
