Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fyrst er det innhaldet — det lyser av liv, og umspenner
alt vi menneskje treng, fraa det allerstørste til det aller-
minste; denne bøn eig evig kraft, ho vil aldri døy ut so
lenge kristne finst her paa jord. Dernæst kjem forma —
like so merkeleg, med di ho svingar seg til ein evigheits-
ring, som kjem fraa himmelen og gaar djupt, djupt, ned
til botnen av jordlivet–––––––og stig so upp att —
med lovsong og amen — aat far vaar der uppe!
Her dg er dei tri fyrste bøner um det guddomelege.
So dett vi ned aat oss sjølve, i dei fire siste. Tri og
fire sju: himmelen og jorda, Gud og menneskje i samklang.
Dette var det eg hadde aa segja um Garborgs „Mes-
sias". — Og eg tek uppatt: at det som Garborg bér fram
her, so trist og tungt, det har vore sagt gong paa gong
av andre før — og mykje klaarare og sterkare. Det er
gamle saker mest alt ihop. —
— Skal vi so syngje tvo vers etter vaar kjære gamle
Ivar Aasen. Eg skal lesa deim upp fyrst:
„Og faafengt i gisningar mannsbarnet grever
hans umsyn i uppheimen verte for snæver.
Med alt som han grundar han kjem ikkje lenger,
og stødt til det heilage ordet han trenger.
Men ovan or høgdom ei røyst heve svara,
og mannen mot utaal og vonløyse vara.
Og ættene lærde dei ord som dei fingo,
og glad’ i sin hug utor heimen dei gingo.“
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
