Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Johan Nordström: Laurentius Petri Gothus' Strategerna gothici exercitus
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
258
Johan Nordström
Hebrææ linguæ studioso, multarum uocum Gothici sermonis scaturigines
animaduertere. Porrö in Historijs posteriorum temporum considerent
leetores, ubi Gothorum bella, conflictus & de imperio certamina cum uicinis ac
cognatis gentibus, atq; adeo cum Romanis Imperatoribus describuntur, quam
aptè nomina Regum & Ducum ad Gothicam linguam congruant, num
commode ad Germanicam dialectum, ut quidam detorquent, referri poszint. Sed
harum disceptationum finem facerem, Sereniszime Princeps, nisi iam recens
sparsum mendacium occurreret, quod si prætermitterem, uerè is essem, quem
prouerbio dicunt rcapövca àrcoctyueiv. Tanta enim huius est impudentia
scriptoris, ut etiam quæ oculis uidimus, manibus nostris geszimus, uiuentes
præsentesq; saluare poszumus, inuertere ac corrumpere studeat, ut prorsus
appareat, hoc genus hominum Gothicæ uirtuti & fortunæ infensum esse.
Quare si in disceptando iustum Epistolæ modum excessero, ueniam mihi
däri, ac T. Celsi. elementer laturam confido. De Sleidano rerum gestarum,
Imperante Carolo V. scriptore dico, quam turpiter, oculis, credo, & auribus
Br clausis pennam errare permiserit, ubi || in 4. suorum commentariorum libro,
bella Suecorum cum Rege Daniæ attingit.1 Cuius uerba hæc sunt: Suecos
ita debellatos, ex nobilitate quidam Gustauus Erixonius, à Lubecensibus,
ut creditur, instigatus & adiutus, iterum ad rebellionem incitat, & fœliciter
quidem. Simulabat initiö se negotium agere filiorum Stenonis: Confirmatior
autem factus, regni posseszionem arripit, å sui muniendi caussa, Stenonis
filiam in matrimonium ducit, hæc ille. Non possum non mirari hominis
impudentiam, qui tam manifesta mendacia adhuc uiuentium auribus, à quibus
hæc acta sunt, obgarrire ausus est. Sed examinemus qua possumus
breui-tate eius uerba, debellatos dicit, qui toties hostem profligarunt, eumq;
tandem fame ferè necatum, diuturnaq; tempestate detentum & inclusum, summa
Principis Stenonis clementia subleuatum (rara profectö bonitas) ac supplicem
dimiserunt. Vnde igitur, qnæris, oppreszio? Breuiter respondeo, perdidit
Suecos, quod fortiszima quæq; solum perdere potest, magnarum rerum
de-struetio, discordia. Immedicabile enim odium Archiepiscopi summæ
authori-tatis præsulis, cuius studium procerum multi sequuti, aduersus optimum
Ducem Regni Gubernatorem Stenonem, iam remissum hostem, desperabundum
ac resilientem, inuitauit & reuocauit. Habes uictoriam dolo partam. Ex
nobilitate quidam, nobilem credo eum, quem non solum regia stirps, uerüm
etiam sua nobilitat uirtus (licet tibi åvo^aTorcotts obscurus) qui atauum
Ca-rolum, Suecorum, Gothorum & Noruegianorum, potentiszimum Regem agnoscit,
ipsumq; Stenonem tunc Interregem optimum Principem, auunculü2 uidit. à
1 Ioan. Sleidanus, De statu religionis et reipublicœ, Carolo Quinto, Cœsare,
Commentarij, (1555), fol. 48.
2 Originaltrycket auunclii (!).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
