Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Halvdan Koht: Rettsgrunnlage for uppgjerda um den dansk-norske statsgjelda 1815—1819
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
3 S. 90—91.
Halvdan Koht.
sarier antages som et Beviis paa, med hvor megen Bered
villighed man her søgte at lette Underhandlingernes Gang».
Og slik ei fråsegn gav då og dei danske umbodsmennene
i næste forhandlingsmøte 1.
Nordmennene svara at dei hadde ikkje dermed fått anna
enn retten sin, krave deira var «fullkommen grundet i
Sagens Natur, og stemmende med et almindeligt rigtigt Be
greb om Gjeld» 2. Men på nytt hadde det då lukkas å halde
forhandlingane gåande, soleis at partane heldt fast på kvar
sitt rettsgrunnlag.
Det vil segje: i røynda kom det nett no ein lang stans
i forhandlingane. For dei praktiske motsetningane i upp
gjerd-spursmåle vart so store. Eitt var at nordmennene
vilde rekne mykje meir med til aktiva for den danske staten
enn danskane fann rimeleg. Nordmennene kravde umsyn
til at lande deira hadde vorte skilt av med Island, Færøyane
og Grønland. Dei vilde ha vederlag for at Danmark vart
sittande med dei vestindiske øyane og dei andre koloniane.
Dei fann jamvel grunnar for at Noreg burde ha part i Sund
tollen. Og dei hadde framme det spursmåle som nett no i
år har reist slik ein storm i Tyskland, um all den eige
domen som kongehuse hadde lagt seg til, retteleg var privat
eller stats-eige. Alle slike krav sette danskane seg tvert imot,
og i 1817 fekk Rosenkrantz jamvel sendt rundt til stormaktene
ei utgreiing um kor urimeleg det var at Noreg vilde ha ve
derlag for slikt.
Ein annan ting var at dei norske ikkje kunde gå med
på den måten danskane vilde byte ut gjelda på. Etter Kiel
traktaten skulde ho bli bytt etter folketal og næringskjelder
i kvart av landa, og danskane sa at den naturlege rikdomen
i kvart land vel kunde svare so nokonlunde med folketale,
so det måtte falle ein tridjepart av all gjelda på Noreg 3. På
norsk side meinte dei det var rimelegare å mæle nærings
kjeldene i landa etter den skatten staten hadde fått frå kvart
av dei, og Noreg hadde ikkje ytt meir enn sjuandeparten
av inntektene til den danske statskassa 4. Etter dansk rek-
4 Det norske geografiske selskaps aarbok XXXI—XXXII, 1919—21, s. 172
1 Aktstykke, s. 92-93.
2 S. 93.
128
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
