- Project Runeberg -  Svensk botanisk tidskrift / Band 7. 1913 /
48

Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

651

logische Kennzeichen. Die Caeomaform habe ich schon früher
beschrieben (Lindfors, p. 199).

Uredohaufen hypophyll, in der Regel nur lU mm. im
Durchmesser, pulverulent, gelb. Uredosporen (Fig. 1) rund bis ellipsoid,
bisweilen etwas polyedrisch. Dimensionen in der Regel 20—21
x 15—16 fi (grösste und kleinste gemessene Spore 22,5x20
resp. 14x11 fi). Inhalt gelb. Paraphvsen kommen vor,
hauptsächlich an den Rändern der Sporenhaufen; die äussersten sind klein,
keulenförmig, mit dünnen Wänden. Die übrigen mit gerundetem
Kopf, der 15—30 fi, im Durchschnitt misst. Die Dicke der Wand
wechselt zwischen 1 und 4 fi; Inhalt sparsam, farblos.

Die Teleutosporen sind meistens epiphyll, von der Epidermis
bedeckt, \A—Va mm. im Querschnitt, dunkelbraun. Teleutosporen
prismatisch, an den Enden abgerundet; Länge 30—50 fi,
Durchschnitt 6—12 fi. Membran ohne Verdickung, dünn, ohne sichtbare
Keimporus, braun (Fig. 2).

Das charakteristischste Kennzeichen des Pilzes ist ohne Zweifel das
Aussehen der Paraphvsen der Fredohaufen, welche bei Melampsora
lapponum im Mittel weit grössere und dünnwandigere Köpfe haben,
als bei irgend einer mir bekannten alpinen Melampsora-art. So
sind die Paraphvsen auf Salix lanata nach meinen Messungen
10 — 24 fi, bei S. phglicifolia 17 — 24 im Durchmesser und die
Dicke ihrer Wände beträgt in der Regel 4—7 p, wenn man die am
äussersten Rand sitzenden sehr dünnwandigen Paraphysen ausnimmt.
Fig. 3 zeigt zwei Mikrophotographien von Uredosporenhaufen;
h stammt von Melampsora lapponum und a von der auf Salix
lanata vorkommenden Art. In a ist der Haufen von der
Unterseite aus aufgenommen, so dass die am Rande befindlichen sehr
dünnwandigen Paraphysen sichtbar werden.

Hier dürfte die folgende lateinische Diagnose am Platze sein.

Melampsora lapponum n. sp. Spermogoniis millis; caeomatibus
hypophyllis, solitariis, sporis rotundatis vel ellipsoideis, 19—27 x
18—20 /i, membrana hyalina, ad 3 p crassa, dense et subtiliter
verruculosa præditis; paraphysibus nullis, cellulis inllatis
epider-midem lissam adhærentibus, sorum immaturum tegentibus
resti-tutis.

Soris uredosporiferis hypophyllis, minutissimis, 1/i mm. in diam.,
uredosporis rotundatis vel ellipsoideis, interdum nonnihil angulosis,
circ. 20 x 15 fi, contentu llavido replelis; paraphysibus sursum
valde inflatis (15—30 p), tenuiter membranatis.

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Mon Dec 11 23:01:03 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/svbotan/7/0074.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free