Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
651
Puccinia Saxifragae Schlecht. III. Saxifraga cernua. Karranes
22. VII. 1912.
Puccinia septentrionalis Juel. I. Tlialiclrum alpinum. An
mehreren Orten Kaskaivo—Koratjokko.
Puccinia silvatica Schrot. III. Carex rupeslris. Titir (am See
Virijaure) 7. VIII. 1856 (Wich.).
Puccinia Taraxaci (Heb.) Plowr. II, III. Njuonjes 1909, 10, 12;
Poukkik 22. VII. 1912; Virijaure 24. VII. 1912.
Puccinia Trollii Karst. III. ’Prollius europaeus. Kaskaivo 12. VII.
1909; Njuonjes 15. VII. 1912; Vuoka 30. VII. 1912.
Pucciniastrum arcticum (Lagerh.) Tranzsch. II. liubus arcticus.
Parkijaur 4. VII. 1909. Mehrinahls zwischen Qvikkjokk und
Njuonjes VII. 1909, 10, 12.
Pucciniastrum Pgrolae (Gmel.) Schrot. II. Pgrola minor, secunda.
An mehreren Orten im Nadelwalde (ungefähr bis Njuonjes im
Westen).
Pucciniastrum sparsam (Wint.) Fisch 11,111. Arctostaphylos alpina.
Vuoka 18. VIII. 1912; Njuonjes 24. VIII. 1912.
Pucciniastrum Vacciniorum (Link.) Lagerh. II. Vaccinium vilis
idaea, Mgrtillus nigra, M. uliginosa. Häufig Qvikkjokk—Koratjokko;
auf Vaccinum vitis idaea jedoch weniger häufig.
Trachyspora Alchimillae (Pers.) Fuck. II, III. Alchimilla vulgaris.
Häulig im ganzen untersuchten Gebiet.
l’redinopsis Polgpodii-Drgopteridis (Moug. et Nestl.) Liro. II.
Phe-gopteris Dryopteris. Njuonjes VII. 1909, 10, 12.
l’romyces Acetosae Schrot. I, (II), III. Hume.v arifolius. Njuonjes
VII. 1909; Njåmilt 28. VII. 1910; Tarraure 14. VII. 1909,
18. VII. 1912; Koratjokko 14. VIII. 1912.
Liro (1. c , p. 77) hat die auf Rumex arifolius vorkommende Form
als eine besondere Art, U. borealis, beschrieben. Diese soll nach ihm
dadurch charakterisiert sein, dass das Uredostadium fehlt (einzelne
l’redosporen sollen jedoch unter den Teleutosporen vorkommen),
und dass die auf der Membran der Wintersporen befindlichen
Leisten mehr netzförmig entwickelt sein sollen. Indessen habe ich
auf dem bei Njåmilt eingesammelten Material wirkliche
Uredohau-fen gefunden, und solche kommen auch auf den Exemplaren vor,
die von C. J. Johanson am 1884 bei Storlien in Jämtland
eingesammelt wurden und sich jetzt in dem botanischen Museum
der Universität Uppsala befinden. Dieses Charakteristikum ist also
nicht konstant, und wir dürften es hier nur mit einem Fall von
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>