- Project Runeberg -  Jak powstaja swiaty /
184

(1910) Author: Svante Arrhenius Translator: Ludwik Bruner
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII. Rozpowszechnienie życia w wszechświecie

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

184
dzy ziemią a Wenerą — 40, między orbitą Wenery a Merku-
rym — 28 dni.
Jak z tych liczb widzimy, zarodki wraz z ziarnkami
pyłu, do których się uczepiły, mogłyby pędzić ku słońcu
z szybkością 10—20 razy mniejszą, a nie potrzebowalibyśmy
się lękać, że utracą swą zdolność zarodczą. Znaczy to innemi
słowy, że gdy zarodki uczepią się cząsteczek, których ciężar
przez ciśnienie światła o 90 lub 95% jest zmniejszony, to dość
szybko spaść mogą do atmosfery wewnętrznych planet, a to
z umiarkowanemi, kilka kilometrów na sekundę wynoszącemi
szybkościami. Łatwo obrachować, że gdy taka cząsteczka przy
padaniu już po jednej sekundzie zostanie zatrzymana w swym
ruchu, to jednak z powodu znacznego wypromieniowania nie
rozgrzeje się więcej jak o 100° ponad temperaturę otoczenia.
Taką temperaturę spory bakteryi mogą wytrzymać daleko dłu-
żej nawet niż jedną sekundę, a jednak pozostać żywemi. Po za-
trzymaniu cząsteczki wraz z uczepionymi do nich zarodkami,
spokojnie opadną, lub też jeżeli prądy powietrza w innym
idą kierunku, będą zaniesione na powierzchnię innej planety.
W ten sposób jak widzimy życie szybko przenosićby się mo-
gło z jednego punktu układu planetarnego na inne, dla roz-
woju życia odpowiednie miejsca w tymże samym układzie.
Zarodki nie pochwycone przez takie cząsteczki mogą być zanie-
sione do innych układów słonecznych i ostatecznie zatrzy-
mane przez ciśnienie światła tamtych słońc. Nie mogą one
dojść dalej jak do miejsc, gdzie ciśnienie światła jest równie
wielkie, jak w punkcie ich wyjścia. Zatem zarodki ziemi,
leżącej pięć razy bliżej słońca aniżeli Jowisz, mogą o pięć
razy więcej zbliżyć się do jakiegoś innego słońca, niż zarodki
pochodzące z Jowisza.
W bliskości słońc, gdzie zarodki przez ciśnienie światła za-
trzymane, napowrót w przestrzeń wracają, muszą się one oczy-
wiście nagromadzić. Planety orbity swe około słońc zakreśla-
jące, mają przeto większe widoki spotkania się z niemi, aniżeli
gdyby się nie znajdowały w bliskości słońca. Zarodki takie
straciły też wielką szybkość, z jaką wędrowały od jednego

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Tue Dec 12 01:38:54 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/swiaty/0198.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free