Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - V
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
109
Et vanvidd tok makten over Jukes. Da han
nådde tilbake til mennene i gangens mørke, var
han rede til å vri nakken om på dem, hvis han
merket det ringeste tegn på at de vilde snike sig
unda. Han kunde ikke snike sig unda. De skulde
ikke.
Farten som han dukket op med, rev dem avgårde.
De var allerede opskaket av måten han kom og
gikk på — ved bevegelsenes villskap og hurtighet;
de følte mer enn de så ham og han virket frykt-
inngydende, optatt med ting som gjaldt liv og
død og tålte ingen opsettelse. På hans første ord
jumpet de lydig ned i bunkersen, den ene efter
den andre, med tunge fall.
De var ikke klar over hvad der skulde gjøres.
«Hvad er det ? Hvad er det >» spurte de hverandre.
Båtsen prøvde å forklare dem det, larmen av en
stor kamp fylte dem med undring og de tunge
støtene, som runget med forferdelig gjenklang i
det svarte bunkersrummet, lot dem bestandig føle
faren. Da båtsen åpnet døren, var det som et
stykke av orkanen hadde veltet inn gjennem skibs-
siden, og hvirvlet alle disse legemene op som støv;
der steg mot dem et vilt oprør, en jagende storm,
det hvisket vilt, rop skingret og døde bort, og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
