Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Der det er kjærleik, der er Gud
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
gjesten brydde eg meg lite um. Og kven er so
gjesten? Herren sjølv. Tru eg vilde ha bore meg
aat paa same maaten um han hadde kome til
meg?» spurde Martin seg sjølv. Han studde
hovudet i baae hender, og fyrr han visste av det,
tok han so smaatt til aa dubba.
«Martin!» lyddest det, plent som einkvar
hadde kviskra inn i øyra paa han.
Han fór upp:
«Kven der?» ropte han, og saag mot døri.
Men det var ingen. Han tok til aa dubba att,
daa han tydeleg høyrde kor det ropte:
«Martin! Martin! Sjaa ut paa gata imorgo. Eg
kjem...»
Martin vakna, reiste seg, og gav seg til aa
gnika augo. Han visste kje kva han skulde tru.
Var det ein draum han hadde havt, elder var det
nokon som hadde ropt. Han stod litt. So sløkte
han lampen og gjekk tilsengs.
Næste morgon fyrr det var dag, var Martin
alt uppe. Han heldt si morgobøn og kveikte i
omnen. Daa omnen var god og varm sette han
tvo skaaler med kaal og graut innpaa og kveikte
so paa temaskina.
So tok han fangskinnet, sette seg ved glaset,
og til aa arbeida.
Med’ han sat arbeidde tenkte han stødt paa
det som hadde hendt um kvelden. Snart trur
han, at han berre hev drøymt, snart at det var
verkelegt mannsmaal han høyrde.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
