Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Kva som held folk ilive - XII
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 230 -—
kvendet, so ho totte synd i dei og vart glad
dei. Og det som held folk ilive er ikkje det at
dei syter for seg sjølve, men at det er hjartelag
i menneskja.
Eg visste, at Gud hev gjeve menneskja livet
og vil, at dei skal liva, men der var noko som
eg ikkje visste, og som eg fyrst no forstend.
Eg forstod, at Gud ikkje vilde at menneskja
skal liva skilder aat kvar for seg, og at Han av
den grunn ikkje læt kvar iser faa vita kva han
treng; Han vil at dei skal liva saman med
kvarandre, og lærde dei daa kva alle hev torv til,
ein som alle og alle som ein.
Eg forstod no, at det berre ser soleis ut, at
det som held folk ilive er umsumt for seg sjølve
og ikkje kjærleik til næsten. Den som er i
kjær-leilk, er i Gud og Gud i honom, avdi Gud er
kjærleik.
Her sette engelen i ein lovsong til Herrens
ære so stoveveggjerne skolv. Loftet opna seg,
og der stod ein eldloge fraa jordi upp til himmelen.
Semjon, Matrøna og baani fall paa kne med
ansigtet mot jordi. Vengjor voks ut or engleryggen
og han lyfte seg upp til himmels.
Daa Semjon saag upp, var stova som fyrr;
men det var berre han og kona og baani att i
romet.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
